豐碩 發表於 2013-2-15 22:11:54

【漢語大詞典●失】

<P align=center>【漢語大詞典●失】<p><br>
①[shīㄕ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』式質切,入質,書。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.失掉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
丟失。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·陽貨』:“既得之,患失之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁任昉『奏彈劉整』:“范今年二月九日夜,失車欄子夾杖龍牽等。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『順宗實錄四』:“親治細事,失君人大體。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第三一回:“失些東西,倒是小事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:失物招領;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
得而復失。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.錯過;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
放過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公二十七年』:“此時也,弗可失也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·荀彧傳』:“此用奇之時,不可失也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『試大理評事王君墓志銘』:“吾求婦氏久矣,唯此翁可人意,且聞其女賢,不可以失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.沒有把握住或控制住。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“失手”、“失足”、“失喜”、“失笑”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.違背;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
離開。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·畫策』:“失法離令,若死我死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·匡衡傳』:“中書令石顯用事,自前相韋玄成及衡皆畏顯,不敢失其意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹丕『與吳質書』:“昔日遊處,行則連輿,止則接席,何曾須臾相失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『苦雨』詩:“秪疑日失黃道去,又見雨含滄海生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:失禮;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
失約。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.變易;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
錯亂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:“今夫徙樹者,失其陰陽之性,則莫不枯槁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“失,猶易也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:大驚失色。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.迷失;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
找不著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·天地』:“儻乎若行而失其道也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋秦觀『踏莎行』詞:“霧失樓臺,月迷津渡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『中國共產黨在民族戰爭中的地位』:“只有遠見卓識,才能不失前進的方向。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.錯誤,失誤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·靳令』:“邪臣有得志,有功者日退,此謂失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·路溫舒傳』:“臣聞秦有十失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『黃陵廟碑』:“以余考之,璞與王逸,俱失也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『警世通言·王安石三難蘇學士』:“吾輩切記,不可輕易說人笑人,正所謂經一失長一智耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致張天翼』:“你的作品有時失之油滑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
失②[yìㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』弋質切,入質,以。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.通“逸”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奔跑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·哀公』:“其馬將失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“失,讀爲‘逸’,奔也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.通“逸”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>逃走。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·人間訓』:“馬失,食農夫之稼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王念孫『讀書雜志·淮南子十八』:“按:『呂氏春秋·必己』作‘逸’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.通“逸”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>隱遁。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·杜周傳』:“賢俊失在巖穴,大臣怨於不以。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.通“佚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>放蕩;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
淫佚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·主父偃傳』:“偃言齊王內有淫失之行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“失,讀曰‘佚’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·遊俠傳·原涉』:“不幸壹爲盜賊所汙,遂行淫失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.通“佚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>安閑,安樂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>銀雀山漢墓竹簡『孫子兵法·實虛』:“先處戰地而侍(待)戰者失,後處戰地而趨戰者勞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今本『孫子·虛實』作“佚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.通“佚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>輕忽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚中』:“盤庚乃登進厥民。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曰:‘明聽朕言,無荒失朕命。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫星衍疏:“失,江氏聲讀爲‘佚’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文』云:‘佚,一曰忽也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●失】