豐碩 發表於 2013-2-15 20:47:47

【漢語大詞典●夫】

<P align=center>【漢語大詞典●夫】<p><br>
①[fūㄈㄨ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』甫無切,平虞,非。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.成年男子的通稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·秦風·黃鳥』:“維此奄息,百夫之特。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·萬章下』:“故聞伯夷之風者,頑夫亷,懦夫有立志。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊伯峻注:“夫,男子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐蘇鶚『蘇氏演義』卷上:“夫者,男子之美稱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.舊指服勞役或從事某種體力勞動的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·哀公元年』:“夫屯晝夜九日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊伯峻注:“杜注以夫爲兵,劉炫謂楚兵須攻須守,不能分散,‘夫屯謂夫役屯聚’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王建『宮詞』之六九:“宮人早起笑相呼,不識堦前掃地夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『中國社會各階級的分析』:“都市勞力工人的力量也很可注意。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以碼頭搬運夫和人力車夫占多數,糞夫淸道夫等亦屬於這一類。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指兵卒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『送張遙之壽陽幕府』詩:“戰夫若熊虎,破敵有餘閑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.女子的配偶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『平淮西碑』:“夫耕不食,婦織不裳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『北京人』第一幕:“他是你的男人,你的夫,你的一輩子靠山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“夫妻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.大丈夫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·宣公十二年』:“且成師以出,聞敵彊而退,非夫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“非丈夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.古代井田制,一夫受田百畝,故以百畝爲夫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·小司徒』:“九夫爲井。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“『司馬法』曰:‘六尺爲步,步百爲畮,畮百爲夫。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.用爲一級生產組織之稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·乘馬』:“四聚爲一離,五離爲一制,五制爲一田,二田爲一夫,三夫爲一家,事制也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.同“趺”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>腳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·備穴』:“爲頡臯,必以堅材爲夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁:“畢(畢沅)云:‘同趺,如足兩分也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舊本材作杖,兪(兪樾)云:‘杖乃材字之誤,言必以材之堅者爲頡臯之趺也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
夫②[fúㄈㄨˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』防無切,平虞,奉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示第三人稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>他;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
它;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
他們。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公二十六年』:“子木曰:‘夫獨無族姻?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“夫,謂晉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑下』:“<孟子>曰:‘夫既或治之,予何言哉?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>夫,指蓋大夫王驩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·賈誼傳』:“夫將爲我危,故吾得與之皆安。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“夫,夫人也,亦猶彼人耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示近指。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>這;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
這個;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
這些。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·先進』:“夫人不言,言必有中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·檀公上』:“夫夫也,爲習於禮者,如之何其裼裘而弔也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“夫夫猶此丈夫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張煌言『答曹云霖監軍書』:“弟中夜自念,一片孤忠,或是天地間一男子,而時勢交迫,終不克一昂首伸眉,夫亦命也已!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示遠指。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>那;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
那個;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
那些。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公七年』:“日君以夫公孫段爲能任其事,而賜之州田。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『捕蛇者說』:“故爲之說,以俟夫觀人風者得焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>中國近代史資料叢刊『太平天國·天情道理書』:“吾甚惜夫妖魔固執不悟而不亟思變計也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.凡,所有的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公八年』:“夫人愁痛,不知所庇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“夫人猶人人也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·祭統』:“是故上有大澤,則民夫人待於下流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於句首,表發端。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公四年』:“夫兵,猶火;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
弗戢,將自焚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『東都賦』:“夫大漢之開元也,奮布衣以登皇位。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『秦倂六國平話』卷下:“夫以秦國兵強將勇,滅燕如反掌耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於句末,表感歎或疑問。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·子罕』:“子在川上曰:‘逝者如斯夫!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 不舍晝夜。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·告子上』:“率天下之人而禍仁義者,必子之言夫!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孔子世家』:“吾歌,可夫?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐陳子昂『唐水衡監丞李府君墓志銘』:“古所謂歿而不朽者,有矣夫?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『質問國民黨』:“大好河山,淪於敵手,你們不急,你們不忙,而却急於進攻邊區,忙於打倒共產黨,可痛也夫!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 可恥也夫!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於句中。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·少儀』:“加夫襓與劒焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“夫,或爲煩,皆發聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李華『吊古戰場文』:“吾聞夫齊魏徭戍,荊韓召募。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·天志中』:“不知亦有貴知夫天者乎!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁陸倕『新刻漏銘』:“譬彼春華,同夫海棗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
夫③[dàㄉㄚˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙補』度奈切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
同“大”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
『莊子·田子方』:“於是旦而屬之夫夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“司馬云:夫夫,大夫也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一云:夫夫,古讀爲大夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『山海經·中山經』:“又東一百五十里,曰夫夫之山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郝懿行箋疏:“吳氏(吳任臣)云:‘『釋義』本作大夫之山,『續通考』引此亦[作]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大夫山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>又案:秦『繹山碑』及漢印篆文大夫,都作夫夫,則二字古相通也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>余案:『宋景文筆記』曰:‘古者大夫字便用疊畫寫之,以夫有大音故也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●夫】