【漢語大詞典●天墟】
<P align=center>【漢語大詞典●天墟】<p><br>1.北面的天空。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·木華<海賦>』:“南澰朱崖,北灑天墟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>李善注引『爾雅』:“北陸,墟也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐李白『大獵賦』:“斬飛鵬於日域,摧大鳳於天墟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.泛稱天空。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐韓愈『朝歸』詩:“長風吹天墟,秋日萬里曬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]