【漢語大詞典●天邑】
<P align=center>【漢語大詞典●天邑】<p><br>謂帝王之都。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>指京都。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『書·多士』:“予一人惟聽用德,肆予敢求爾於天邑商。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·班固<典引>』:“至於參五華夏,京遷鎬亳,遂自北面,虎螭其師,革滅天邑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>蔡邕注:“天邑,天子邑也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐王勃『梓州玄武縣福會寺碑』:“既而拂衣華族,入天邑而觀光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明唐順之『遊龍門』詩:“水同瀍澗縈天邑,山接崤函鎖帝臺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸侯方域『定鼎說』:“稽漢都渭涘,定以天邑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]