【漢語大詞典●大饑】
<P align=center>【漢語大詞典●大饑】<p><br>亦作“大飢”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
大饑荒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
嚴重的饑荒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·文公十六年』:“楚大饑,戎伐其西南。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『公羊傳·襄公二十四年』:“大饑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>何休注:“有死傷曰大饑,無死傷曰饑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『穀梁傳·襄公二十四年』:“五穀不升爲大饑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·上農』:“因胥歲不舉銍艾,數奪民時,大饑乃來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋蘇軾『東坡志林·塚中棄兒吸蟾氣』:“富彦國在靑社,河北大飢,民爭歸之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]