【漢語大詞典●大康】
<P align=center>【漢語大詞典●大康】<p><br>1.『詩·唐風·蟋蟀』:“無已大康,職思其居。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“大,音泰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>朱熹集傳:“大康,過於樂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>后以“大康”指安豊泰樂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢劉向『新序·雜事二』:“昔者唐虞崇舉九賢,布之於位,而海內大康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.表示使安樂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·雎水』:“大康華夏,綏靜黎物。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐劉禹錫『蘇州謝上表』:“大康黎元,愼擇牧守。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]