【漢語大詞典●大患】
<P align=center>【漢語大詞典●大患】<p><br>1.大的禍患、災難。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『老子』:“吾所以有大患者,爲吾有身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐司空圖『答孫郃書』:“雖致二賢,適自困,亦何救於大患哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明方孝孺『茹荼齋記』:“古之聖賢君子成大業、立大功者,天必俾之先受天下之大患,涉天下之至苦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.大的弊病。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·仲尼弟子列傳』:“且夫無報人之志而令人疑之,拙也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
有報人之志,使人知之,殆也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
事未發而先聞,危也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>三者舉事之大患。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·藝文志』:“安其所習,毀所不見,終以自蔽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>此學者之大患也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>梁啟超『商會議』:“一曰廣興教學。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>中國之大患在於乏才。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]