【漢語大詞典●大田】
<P align=center>【漢語大詞典●大田】<p><br>1.沃土。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『詩·小雅·大田』:“大田多稼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>既種既戒,既備乃事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“大田,謂地肥美可墾耕,多爲稼,可以授民者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐白居易『許昌縣令新廳壁記』:“兵殘其民,火焚其邑;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
大田生荊棘,官舍爲煨燼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.指大面積種植作物的田地。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>周立波『暴風驟雨』第一部二十:“大田還沒有開鐮,人們都呆在家里打雜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.古官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>田官之長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『淮南子·齊俗訓』:“故堯之治天下也,舜爲司徒,契爲司馬,禹爲司空,后稷爲大田,奚仲爲工師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
4.天子諸侯借四時田獵以檢閱師旅的活動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『周禮·春官·大宗伯』:“大田之禮,簡衆也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“古者因田習兵,閱其車徒之數。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]