【漢語大詞典●大夫松】
<P align=center>【漢語大詞典●大夫松】<p><br>1.即五大夫松。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·秦始皇本紀』:“<始皇>乃遂上泰山,立石,封,祠祀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>下,風雨暴至,休於樹下,因封其樹爲五大夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明李夢陽『鄭生至自泰山』詩:“有無丈人石?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 幾許大夫松?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.泛指松樹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷一:“遶寺長百株大夫松。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“五大夫”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]