【漢語大詞典●大上】
<P align=center>【漢語大詞典●大上】<p><br>1.最上,最高。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·襄公二十四年』:“大上有立德,其次有立功,其次有立言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·蘇秦列傳』:“其大上計,破秦;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
其次,必長賓之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“太上”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.太古,上古。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“大上貴德,其次務施報。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“大,音泰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>大上,謂三皇五帝之世。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>一本作“太上”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>章炳麟『訄書·訂文』:“然則自大上以至今日,解垢益甚,則文以益緐,亦埶自然也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“太上”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]