豐碩 發表於 2013-2-8 07:35:25

【漢語大詞典●尉】

<P align=center>【漢語大詞典●尉】<p><br>
①[wèiㄨㄟˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於胃切,去未,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』紆物切,入物,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“叞”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.古代官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>春秋時有軍尉、輿尉,秦漢以后有太尉、廷尉、都尉、縣尉,又有衛尉、校尉等,皆簡稱尉,多爲武職。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·閔公二年』:“羊舌大夫爲尉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“尉,軍尉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦始皇本紀』:“分天下爲三十六郡,郡置守、尉、監。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·百官公卿表上』:“太尉,秦官,金印紫綬,掌武事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注引應劭曰“自上安下曰尉,武官悉以爲稱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·百官公卿表上』:“郡尉,秦官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>掌佐守典式職甲卒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指擔任尉官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蔡絛『鐵圍山叢談』卷四:“李鬱林佩,政和初出官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尉芮城時,因公事過河鎮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.古代里一級的長官亦稱尉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·立政』:“分州以爲十里,里爲之尉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.現代實行軍銜制國家所采用的軍銜名稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>在“士”之上,“校”之下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“尉官”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.“慰”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>安撫;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
慰問。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·韓安國傳』:“且縱單於不可得,恢所部擊,猶頗可得,以尉士大夫心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“尉安之字正如此,其後流俗乃加‘心’耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·楊賜傳』:“宜惟夏禹卑宮,太宗露臺之意,以尉下民之勞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『次韻答邦直子由』:“老弟東來殊寂寞,故人留飲尉酸寒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.通“罻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>小網。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“蔚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茂盛;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
盛大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“尉茂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
尉②[yùnㄩㄣˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』紆物切,入物,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於胃切,去未,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“叞”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“熨”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.燙熨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·火部』:“以尉申繒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐灝箋:“置火於銅斗,從上按下以申繒,謂之尉,所以使其平也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『五十二病方·牡痔』:“燔小隋石,淬醯中以尉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指熨斗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『廣韻·去未』引『風俗通』:“火斗曰尉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“尉斗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
尉③[yùㄩˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』紆物切,入物,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“叞”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>戰國時有尉繚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●尉】