【漢語大詞典●封國】
<P align=center>【漢語大詞典●封國】<p><br>1.封土立國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『周禮·夏官·大司馬』:“制畿封國,以正邦國。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“封,謂立封於疆爲界。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·諸侯王表』:“立爵五等,封國八百。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.指所封之國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『國語·晉語三』:“既敗而誅,又失有罪,不可以封國。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>韋昭注:“不可以守封國。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋曾鞏『太祖皇帝總敘』:“漢祖封國過制,反者更起,累世乃定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸顧炎武『日知錄·封國』:“唐宋以下,封國但取空名,而不有其地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]