豐碩 發表於 2013-2-8 05:53:39

【漢語大詞典●封君】

<P align=center>【漢語大詞典●封君】<p><br>
1.受有封邑的貴族。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>秦漢以后,亦及婦女。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·和氏』:“昔者吳起教楚悼王以楚國之俗曰:‘大臣太重,封君太衆,若此則上偪主而下虐民,此貧國弱兵之道也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·食貨志下』:“封君皆氐首仰給焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“封君,受封邑者,謂公主及列侯之屬也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明方孝孺『遺安堂記』:“古之君子居乎位者衆矣,其子孫食有餘澤,大者或爲封君,遠者或數十世而不墜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參閱『通典·職官十六』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.封建時代因子孫顯貴而受封典者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『愼鸞交·譎諷』:“他父親是個白衣封君,還是當今的仕宦?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●封君】