豐碩 發表於 2013-2-8 05:38:33

【漢語大詞典●寺】

<P align=center>【漢語大詞典●寺】<p><br>
①[sìㄙˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』祥吏切,去志,邪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.衙署;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
官舍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·元帝紀』:“瓌敗豲道縣城郭官寺及民室屋,壓殺人衆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“凡府庭所在皆謂之寺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·左思〈吳都賦〉』:“列寺七里,俠棟陽路。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉逵注:“府寺相屬,俠道七里也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注引『風俗通』:“今尙書、御史、謁者所止皆曰寺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公七年』“發幣於公卿”唐孔穎達疏:“自漢以來,三公所居謂之府,九卿所居謂之寺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王士禛『香祖筆記』卷十一:“今九卿自大理、太常已下宮署皆名曰寺,沿東漢之舊也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.佛教廟宇之稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相傳漢明帝時,天竺僧攝摩騰、竺法蘭自西域以白馬馱經至洛,舍於鴻臚寺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后建白馬寺,遂以寺爲佛教廟宇之名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙彦衛『云麓漫鈔』卷六:“漢明帝夢金人,而摩騰、竺法始以白馬陁經入中國,明帝處之鴻臚寺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>後造白馬寺居之,取鴻臚寺之義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>隋曰道場,唐曰寺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>本朝則大曰寺,次曰院。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指祠堂或其他宗教教徒禮拜、講經的處所。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·汾水』:“水出界休縣之綿山,北流逕石洞寺西,即介子推之祠也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·外國傳六·高昌』:“復有摩尼寺,波斯僧各持其法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·西域傳四·天方』:“有禮拜寺,月初生,其王及臣民咸拜天,號呼稱揚以爲禮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.“持”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>守持。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兩周金文辭大系·邾公牼鍾』:“至於萬年,分器是寺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若考釋:“寺,持也,守也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.“持”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>握持。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『石鼓文』:“秀弓寺射。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.“持”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>支持;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
扶助。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『十六經·成法』:“除民之所害,而寺民之所宜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.“恃”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『十六經·三禁』:“柔不足寺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
寺②[shìㄕˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』時吏切,去志,禪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“侍”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
近侍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>常指閹人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·瞻卬』:“匪教匪誨,時維婦寺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“寺,近也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“寺即侍也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏楊衒之『洛陽伽藍記·昭儀尼寺』:“太后臨朝,閽寺專寵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『日知錄·寺』:“三代以上,凡言寺者皆奄豎之名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●寺】