【漢語大詞典●壁飛】
<P align=center>【漢語大詞典●壁飛】<p><br>猶后世所謂飛簷走壁。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>形容有攀越絕技、能在壁上行走如飛的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>傳說唐柴紹的弟弟,勇武有力,善攀登,遇高牆,緣壁而上,輕快如飛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>時人稱爲壁飛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>見五代劉氏撰『耳目記』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>又張鷟『朝野僉載』卷六所記略同,但稱“壁龍”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]