豐碩 發表於 2013-2-7 14:11:44

【漢語大詞典●墟】

<P align=center>【漢語大詞典●墟】<p><br>
①[xūㄒㄩ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』去魚切,平魚,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“虛”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“圩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.大丘;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>戰國宋玉『對楚王問』:“鯤魚朝發崑崙之墟,暴鬐於碣石,暮宿於孟諸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋顏延之『赭白馬賦』:“覲王母於崑墟,要帝臺於宣嶽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐蘇鶚『蘇氏演義』卷上:“土兆之長者爲山陵墟阜,短者爲泥滓塵垢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷七:“行至池塘墟山,溝陡狹,伏賊四起,乘高下突,槍械反爲賊用,海淩阿等皆死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.故城;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
廢址。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·貴直』:“使人之朝爲草而國爲墟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魏公子列傳』:“吾過大梁之墟,求問其所謂夷門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏陳琳『檄吳將校部曲文』:“若使水而可恃,則洞庭無三苗之墟,子陽無荊門之敗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉張載『七哀詩』:“園寢化爲墟,周墉無遺堵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『圬者王承福傳』:“吾操鏝以入貴富之家有年矣,有一至者焉,又往過之,則爲墟矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.毀爲廢墟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·非攻中』:“今萬乘之國,墟數於千,不勝而入。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·突厥傳贊』:“不三年,縛頡利獻北闕下,霆掃風除,其國遂墟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.引申指奴役。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>康有爲『強學會序』:“昔印度,亞洲之名國也,而守舊不變,乾隆時英人以十二萬金之公司,通商而墟五印矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.荒廢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐玄奘『大唐西域記·摩揭陀國下』:“精舍側有數石室,舍利子等諸大羅漢於此入定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舍利子石室前有一大井,枯涸無水,墟坎猶存。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“墟巷”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.村落;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
鄕村市集。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉何劭『贈張華』詩:“在昔同班司,今者幷園墟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王維『晦日遊大理韋卿城南別業』詩之三:“冬中餘雪在,墟上春流駛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元周達觀『眞腊風土記·貿易』:“國人交易皆婦人能之……每日一墟,自卯至午即罷,無舖店,但以蓬席之類舖於地間,各有常處。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸劉獻廷『廣陽雜記』卷二:“後世市謂之墟,歸市曰趁墟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
言有人則囂,無人則墟也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范文瀾蔡美彪等『中國通史』第四編第一章第二節:“農村中幾天開一次小市,北方叫做‘集’,南方叫做‘虛’或‘墟’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.位置。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語四』:“實沈之墟,晉人是居。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>所以興也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“墟,次也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>是居,居其年次所主祀也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.星宿名,即虛宿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈東京賦〉』:“我世祖忿之,乃龍飛白水,鳳翔參墟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“初爲更始,大司馬討王郞於河北,北爲參虛分野。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉木華『海賦』:“爾其爲大量也,則南澰朱崖,北灑天墟,東演析木,西薄靑徐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●墟】