豐碩 發表於 2013-2-7 10:26:52

【漢語大詞典●場】

<P align=center>【漢語大詞典●場】<p><br>
①[chánɡㄔㄤˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』直良切,平陽,澄。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“塲”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“場”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.翻曬作物和脫粒的平坦空地。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·小宛』:“交交桑扈,率場啄粟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『秋興』詩之四:“隣父築場收早稼,溪姑負籠賣秋茶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸采蘅子『蟲鳴漫錄』卷二:“有村居者新婚,親友鬧房,戲縛新郞於麥場樹上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魏巍『東方』第一部第十章:“郭祥也抓緊時間,打場,抹炕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.菜圃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·白駒』:“皎皎白駒,食我場苗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集傳:“場,圃也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝靈運『從遊京口北固應詔』詩:“顧己枉維縶,撫志慚場苗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,古時場圃同地,春夏爲圃,秋冬把土打結實爲場。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·七月』:“九月築場圃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“春夏爲圃,秋冬爲場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢鄭玄箋:“場圃同地,自物生之時,耕治之以種菜茹,至物盡成熟,築堅以爲場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.特指場人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語上』:“工協革,場協入,廩協出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“場人掌場圃,委積珍物,斂而藏之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“場人”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.祭壇旁的平地。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·楚語下』:“屛攝之位,壇場之所。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公上』:“子貢反,築室於場,獨居三年,然後歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙岐注:“場,孔子塚上祭祀壇場也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>子貢獨於場左右築室。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·郊祀志上』:“能知四時犧牲,壇場上下,氏姓所出者,以爲宗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“積土爲壇,平地爲場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.道路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·備城門』:“除城場外,去池百步,牆垣樹木小大俱壞伐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁“場,道也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂城下周道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『旗幟篇』云‘道廣三十步,於城下夾階者各二’是也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,『爾雅·釋宮』:“路、場、猷、行,道也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.方言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>集;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
市集。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沈從文『山鬼』五:“娘屈指算各處趕場期。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何士光『將進酒』二:“那天逢場,他大約是趕場回來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於事情的經過或行爲的次數。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『十二月二十三日作兼呈晦叔』詩:“牀下酒甁雖不滿,猶應醉得兩三場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第四十回:“劉琦立於門外,大哭一場,上馬仍回江夏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第五十回:“這纔是十月,是頭場雪,往後下雪的日子多著呢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
場②[chǎnɡㄔㄤˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』直良切,平陽,澄。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“塲”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“場”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.處所;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
多人聚集或事情發生的地方。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王褒『聖主得賢臣頌』:“遵遊自然之勢,恬淡無爲之場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李華『吊古戰場文』:“亭長告余曰:‘此古戰場也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西廂記說唱集·鼓子曲·借廂』:“與師父銅錢五串,給小生隨一個道場,縱然夫人知道,大約兒也無妨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『人民文學』1981年第3期:“播菜籽那天你不在場嘛!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:會場;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
商場;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
現場。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指市肆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『西都賦』:“九市開場,貨別隧分。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.五代、宋時煎鹽、冶鐵、造酒之所與官府所置專賣市肆,皆名場。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王溥『五代會要·鹽鐵雜條下』:“應有見垛貯鹽貨處,幷煎鹽場、竈,及應是鹻地,幷須四面修置牆塹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·食貨志下三』:“仍舉承務郞以上一員,於在京置場,以鹽鈔鬻見錢而輸之都鹽院庫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“場院”、“場務”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指科舉時代的考試之所。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李肇『唐國史補』卷下:“熊執易通於『易』理……執易端坐剖析,傾動場中,乃一舉而捷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>五代王定保『唐摭言·升沉後進』:“欲入舉場,先問蘇張。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·於去惡』:“此方子晉,是我良友,適於場中相邂逅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指科舉考試。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·鍾生』:“場畢而行,母子又及見也……明日即完場矣,何爭此一朝夕乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.指表演技藝的空地。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋孟元老『東京夢華錄·駕登寶津樓諸軍呈百戲』:“駕登寶津樓,諸軍百戲,呈於樓下……有假面披髮,口吐狼牙煙火,如鬼神狀者上場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋孟元老『宰執親王宗室入內上壽』:“唱中腔畢,女童進致語,勾雜戲入場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·武技』:“偶適歷下,見一少年尼僧,弄藝於場。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>觀者填溢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尼告衆曰:‘顛倒一身,殊大冷落,有好事者,不妨下場一撲爲戲。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.特指舞台的前台。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老殘遊記』第二回:“說著,那黑妞又上來說了一段,底下便又是白妞上場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>梅蘭芳『與西安戲曲界談藝』:“趙女是以新嫁娘的姿態出場的……我爲了加強趙女下場的悲痛,讓啞奴上場,在殿角下見一次面。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.戲劇中的段落。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>每場表演全劇故事的一個片段。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>梅蘭芳『贛湘鄂旅行演出手記』:“『金殿』一場,要演四十分鍾,全是蒯徹一人的戲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>夏衍『賽金花』第三場:“幕后可趁此場上演時間改置布景。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>多用於一樁完整的事情如表演、競技、考試等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳叔通『〈程硯秋文集〉序』:“北京解放,硯秋先生演戲三場以表示歡迎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:兩場球賽;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
三場考試。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.電視接收機中,電子束對一幅畫面的奇數行或偶數行完成一次隔行掃描,叫做一場。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奇數場和偶數場合爲一幀完整畫面。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.物質存在的一種基本形式,具有能量、動量和質量,能傳遞實物間的相互作用,如電場、磁場、引力場等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
場③[shānɡㄕㄤ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』式羊切,平陽,書。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“塲”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“場”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.螞蟻、田鼠、蚯蚓等翻起的松散泥土或堆在穴口的小土堆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·潘嶽〈藉田賦〉』:“坻場染屨,洪縻在手。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“場,浮壤之名也,音傷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,『廣雅·釋詁』:“封、垤、坻,場也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.“墒”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·旱稻』:“至春,黃場納種。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>石聲漢注:“‘場’字即‘墒’”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●場】