豐碩 發表於 2013-2-7 07:43:52

【漢語大詞典●埒】

<P align=center>【漢語大詞典●埒】<p><br>
①[lièㄌㄧㄝˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』力輟切,入薛,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“埓”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.矮牆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『急就篇』卷三:“頃町界畝畦埒封。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“埒者……一說謂庳垣也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今之圃或爲短牆,蓋埒之謂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>五代馬縞『中華古今注·封壃』:“畫界者封土爲臺,以表識壃境也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>畫界者於二封之間又爲壝埒,以畫界分域也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指田間的土埂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝靈運『山居賦』:“阡陌縱橫,塍埒交經。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“壝”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.界限;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
邊際。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·精神訓』:“休息於無委曲之隅,而遊敖於無形埒之野。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.馬射場。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>因周匝有矮牆,故名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹丕『〈典論〉自序』:“余曰埒有常徑,的有常所;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
雖每發輒中,非至妙也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·汰侈』:“濟好馬射,買地作埒,編錢匝地竟埒,時人號曰金溝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『寄馬御史』詩:“却顧舊埒老病馬,塵沙歷盡空龍鍾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>康有爲『上淸帝第二書』:“夫治天下者勢也,可靜而不可動,如箭之在栝,如馬之在埒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.形跡;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
征兆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·要略』:“解墮結細,說捍搏囷,而以明事埒事者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“埒,兆朕也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.山上的水流。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『列子·湯問』:“一源分爲四埒,注於山下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張湛注:“山上水流曰埒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.等同,比幷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·平準書』:“故吳諸侯也,以即山鑄錢,富埒天子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·何遜傳』:“時有會稽虞騫工爲五言,名與遜埒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元王禎『農書』卷二一:“且比之桑蠶,無採養之勞,有必收之效;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
埒之枲苧,免續緝之工,得禦寒之益。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蔣湘南『與田叔子論古文書』:“僕之文尙不敢埒於今,何能蘄至於古?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●埒】