【漢語大詞典●城闉】
<P align=center>【漢語大詞典●城闉】<p><br>城內重門。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亦泛指城郭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『魏書·崔光傳』:“誠宜遠開闕里,淸彼孔堂,而使近在城闉,面接宮廟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·謝莊<宋孝武宣貴妃誄>』:“崇徽章而出寰甸,照殊策而去城闉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>李善注:“闉,城曲重門也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋陸遊『野興』詩:“東望城闉十里遙,野人生計日蕭條。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸姚燮『歲暮』詩:“獨立城闉移遠目,忍將舊事說安饒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]