豐碩 發表於 2013-2-6 10:31:29

【漢語大詞典●坦蕩】

<P align=center>【漢語大詞典●坦蕩】<p><br>
1.『論語·述而』:“君子坦蕩蕩,小人長戚戚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何晏集解引鄭玄曰:“坦蕩蕩,寬廣貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后以“坦蕩”形容胸襟開朗,心地純潔。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『懷舊詩·傷王諶』:“長史體閒任,坦蕩無外求。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹靖華『飛花集·懷周恩來同志』:“那樣坦蕩的胸懷,以及待人接物的懇摯、熱情,這一切一切啊,使我永世不忘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.坦率任性;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
放達。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·阮籍傳』:“兵家女有才色,未嫁而死。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>籍不識其父兄,徑往哭之,盡哀而還。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其外坦蕩而內淳至,皆此類也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·李華傳』:“華少曠達,外若坦蕩,內謹重,尙然許,每慕汲黯爲人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『通直郞致仕總干黃公行狀』:“君坦蕩不爲限級,遇人無新舊,樽酒盡歡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.平坦寬闊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐高騈『過天威徑』詩:“歸路嶮巇今坦蕩,一條千里直如弦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>瞿秋白『赤都心史』三三:“中國的長河平原,感受無限的坦蕩性。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.引申爲太平。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚梅柏『雙頭牡丹燈記』:“矧此淸平之世,坦蕩之時,而乃變幻形軀,依草附木。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●坦蕩】