豐碩 發表於 2013-2-5 22:02:37

【漢語大詞典●地寶】

<P align=center>【漢語大詞典●地寶】<p><br>
1.指大地所產的物品,如谷物等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·千乘』:“理天之災祥,地寶豊省,及民共饗其祿,共任其災。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔廣森補注:“地寶,穀也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩』曰:‘稼穡維寶。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王聘珍解詁:“地寶謂五地之物生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸氏『釋文』云:‘地以萬物爲寶也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝莊『和元日雪花應詔詩』:“玄化盡天秘,凝功畢地寶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『上寧宗皇帝劄子三』:“於是蔡京變茶鹽法,括地寶,走商賈,所得五千萬,內窮奢侈,外熾兵革。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.特指地下的礦藏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王韜『變法自強下』:“彼(泰西諸國)則出地寶,擴財源,而我任聽其然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸薛福成『<出使四國日記>跋』:“織布之器,頗便於民生;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
考礦之機,有裨於地寶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂耕種的寶貴時令。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·任地』:“日至,苦菜死而資在,而樹麻與菽,此告民地寶盡死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷校釋:“夏瑋瑛曰:‘地寶’,當作種地的寶貴時令解。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『審時篇』說:‘凡農之道,候(原作厚)之爲寶。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就是說時令是種地之寶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘此告民地寶盡死’之‘死’當是‘矣’字之誤,與下文‘此告民究也’是同樣的句法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘矣’‘死’古音相同,因而致誤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奇猷案:夏說是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古音‘矣’‘死’雖分隸咍、脂部,但秦漢以後二字之音多通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●地寶】