豐碩 發表於 2013-2-5 17:44:56

【漢語大詞典●土長】

<P align=center>【漢語大詞典●土長】<p><br>
1.謂土地形成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁江淹『遂古篇』:“山崩邑淪,甯幾千兮;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
石生土長,必積年兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指地面上升。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·甫田』“大田多稼,既種既戒,既備乃事”漢鄭玄箋:“至孟春土長冒橛,陳根可拔而事之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·五行志』:“建中初,魏州魏縣西四十里,忽然土長四五尺數畝,里人駭異之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明年,魏博田悅反……悅時壘正當土長之所,及僭署告天,乃因其長土爲壇以祭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.在本地生長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『道山亭記』:“雖其土長川居之人非生而習水事者,不敢以舟楫自任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.一方之長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·外國傳五·占城』:“然臣自爲土長,聲勢尙卑,常時外國頗相侵撓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●土長】