豐碩 發表於 2013-2-5 16:43:09

【漢語大詞典●巫】

<P align=center>【漢語大詞典●巫】<p><br>
①[wūㄨ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』武夫切,平虞,微。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.古代從事祈禱、卜筮、星占,幷兼用藥物爲人求福、却災、治病的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>商代巫的地位較高。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周時分男巫、女巫,司職各異,同屬司巫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>春秋以后,醫道漸從巫術中分出,但民間專行巫術、裝神弄鬼爲人祈禱治病者,仍世世不絕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·司巫』:“司巫掌群巫之政令。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>若國大旱,則帥巫而舞雩;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
國有大烖,則帥巫而造巫恒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·隱公四年』:“於鍾巫之祭焉,弑隱公也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“巫者事鬼神禱解,以治病請福者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑上』:“巫匠亦然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·孟子一』:“巫即醫也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·天問』:‘化爲黃熊,巫何活焉。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注曰:‘言鮌死後,化爲黃熊,入於羽淵,豈巫醫所能復生活。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>是巫醫古得通稱,蓋醫之先亦巫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魏其武安侯列傳』:“使巫視鬼者視之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.通“誣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“巫鼓”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●巫】