豐碩 發表於 2013-2-5 16:27:33

【漢語大詞典●巧】

<P align=center>【漢語大詞典●巧】<p><br>
①[qiǎoㄑㄧㄠˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』苦絞切,上巧,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』苦教切,去效,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.技巧;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
技藝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記序』:“天有時,地有氣,材有美,工有巧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>合此四者,然後可以爲良。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·儒效』:“羿者,天下之善射者也,無弓矢則無所見其巧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐沈亞之『爲人撰乞巧文』:“邯鄲人技婦李容子,七夕祀織女,作穿針戲,取苕篁芙蓉雜致席上,以望巧所降。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.機巧;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
靈巧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孫子·九地』:“故爲兵之事,在於順詳敵之意,幷敵一向,千里殺將,此謂巧能成事者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>梅堯臣注:“能順敵而取勝,機巧者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·辨騷』:“中巧者獵其豔辭,吟諷者銜其山川。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『刑部郞中張府君神道碑』:“其使吳越,吳越匠巧天下,未嘗致一器一物。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.虛偽;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
欺詐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老子』:“絶巧棄利,盜賊無有。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·本經訓』:“及僞之生也,飾智以驚愚,設詐以巧上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:巧取豪奪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.擅長;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
善於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·哀公』:“昔舜巧於使民,而造父巧於使馬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·外戚世家』:“田蚡、勝貪,巧於文辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.美好;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
美麗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“巧笑”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.工巧;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
精致。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·泰誓下』:“郊社不修,宗廟不享,作奇技淫巧以悅婦人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“淫巧,謂過度工巧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·牧民』:“故省刑之要,在禁文巧;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
守國之度,在飾四維。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『上人書』:“所謂辭者,猶器之有刻鏤繪畫也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>誠使巧且華,不必適用;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
誠使適用,亦不必巧且華。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.恰好;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
湊巧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『符讀書城南』詩:“兩家各生子,孩提巧相如;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
少長聚嬉戲,不殊同隊魚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第二四回:“小的們這作賊有個試驗……不怕夜黑天陰,看著那人家是明亮亮的,下去不但不得手,巧了就會遭事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朋斯克『千里姻緣』:“生活里面會遇到非常巧的事的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.便宜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉大白『賣花女』詩:“花兒眞好,價兒眞巧,春光賤賣憑人要。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙樹理『“鍛煉鍛煉”』:“有些婦女們,光想討點巧,只要沒便宜,請也請不到。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『中國民間故事選·攆綿羊』:“你明看著官府向他要糧、要錢,他吃虧受氣;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
可是暗地里他還占巧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●巧】