豐碩 發表於 2013-2-4 21:22:54

【漢語大詞典●延佇】

<P align=center>【漢語大詞典●延佇】<p><br>
亦作“延竚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.久立;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
久留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·離騷』:“悔相道之不察兮,延佇乎吾將反。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“延,長也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
佇,立貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝齊孔稚珪『北山移文』:“磵石摧絶無與歸,石逕荒涼徒延佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸曹寅『書院述事三十韻』:“我懷寄淵澹,庭戶久延佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引頸企立。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>形容盼望之切。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『停云』詩:“良朋悠邈,搔首延佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·宗欽傳』:“承足下高問,延佇之勞,爲日久矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊五代史·梁書·太祖紀五』:“眷言方嶽,下及山林,豈無英奇,副我延佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『邵子文墓志銘』:“所至皆解榻延佇傾待之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳偉業『題河渚圖送胡彦遠南歸』詩:“想見君山中,相思日延竚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指歸隱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋沈約『赤松澗』詩:“願受金液方,片言生羽翼……何時當來還,延佇靑巖側。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸兪正燮『黟縣山水記』:“<大周山>石壁幽峭,芳叢蘭阪,香潔靜明,延佇者忘疲矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭澤『雜詩五首答鈍庵』:“結廬金花巔,幽室聊延佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.徘徊觀望,猶豫不決。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐孟郊『宿空侄院寄澹公』詩:“明日策杖歸,去住兩延佇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.停留;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
逗留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋朱松『答林康民見和梅花』詩:“班荊勸客小延佇,酌酒賦詩相料理。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明無名氏『畫眉序·西湖』套曲:“更無妨待月,片時延竚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李廣田『冬景』:“他稍稍延佇了一會,聽到大門里腳步聲趕來才拔步跑開。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.拖延。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『奉議郞鄭公墓志銘』:“洙也不肖,不足以得,懷疑重請,延佇於今二十六年矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●延佇】