【漢語大詞典●反辭】
<P align=center>【漢語大詞典●反辭】<p><br>1.猶轉告。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『國語·越語下』:“王孫雒曰:‘子范子將助天爲虐,助天爲虐不祥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>雒請反辭於王。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>韋昭注:“請以辭告越王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.反復敘說之辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>如『楚辭』中的“亂曰”、荀子賦中的“小歌”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『荀子·賦』:“與愚以疑,願聞反辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>楊倞注:“反辭,反覆敍說之辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>猶楚詞‘亂曰’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.謀反的供辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·李斯列傳』:“使者來,會丞相下吏,趙高皆妄爲反辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]