豐碩 發表於 2013-2-4 16:04:07

【漢語大詞典●勸】

<P align=center>【漢語大詞典●勸】<p><br>
①[quànㄑㄩㄢˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』去願切,去願,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“勌”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“勧”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“勸”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.獎勉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
鼓勵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·越語上』:“國人皆勸,父勉其子,兄勉其弟,婦勉其夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『東坡志林·記告訐事』:“然熙寧、元豊間,每立一法……皆立重賞以勸告訐者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『讀張耳陳餘列傳』:“析於理,故理順;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
愼於文,故勸懲明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.勸導;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
勸說。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·顧命』:“柔遠能邇,安勸大小庶邦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“勸使爲善。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫星衍疏:“勸者,『廣雅·釋詁』云:教也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王維『送元二使安西』詩:“勸君更盡一杯酒,西出陽關無故人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『己亥雜詩』之一二五:“我勸天公重抖擻,不拘一格降人材。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『日出』第一幕:“小姐,我勸您少管閑事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.勤勉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
努力。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·輕重乙』:“若是則田野大辟,而農夫勸其事矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·徐無鬼』:“商賈無市井之事則不比;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
庶人有旦暮之業則勸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
百工有器械之巧則壯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『論財利疏』:“民有能自耕種積穀多者,不籍,以爲家貲之數,如此則穀重而農勸矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『密庵陸公墓碑』:“公設法誘墾汙萊之田,二而當一;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
確瘠之田,三而當一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>自此民勸於農。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.謂出力;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
有力。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·宋衛策』:“齊攻宋,宋使臧子索救於荊,荊王大悅,許救甚勸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“勸,力也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.助長;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
輔助。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚中』:“汝不謀長,以思乃災,汝誕勸憂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫星衍疏:“勸者,『釋詁』云:助也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言汝無遠謀以思災患大足助憂耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·輈人』:“勸登馬力。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“輈和勸馬用力。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“『廣雅·釋詁』云:勸,助也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
教也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>輈和則馬引之時若助教其用力也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.猶祝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>祝願。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋晏殊『漁家傲』詞:“誰喚謝娘斟美酒,縈舞曲,當筵勸我千長壽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“觀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·君臣下』:“稱德度功,勸其所能。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>於省吾『雙劍誃諸子新證·管子二』:“按,勸、觀古字通。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·喩老』越人入宦於吳而觀之,藏本今本觀作勸,『難三』舉善以觀民,藏本今本『論衡』觀作勸,『列子·楊朱』故不爲名所觀,張湛本觀作勸,均其證也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>上言稱德度功,此言觀其所能,義正相承。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●勸】