【漢語大詞典●割鮮】
<P align=center>【漢語大詞典●割鮮】<p><br>1.割殺畜獸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·司馬相如<子虛賦>』:“騖於鹽浦,割鮮染輪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>呂向注:“鮮,牲也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>謂割牲之血染於車輪也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·張衡<西京賦>』:“割鮮野饗,犒勤賞功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>張銑注:“謂披破牲體以布賜士卒,割新殺之獸勞賞勤功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐李白『幽州胡馬客歌』:“牛馬散北海,割鮮若虎餐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『宋史·孟珙傳』:“珙與射獵,割鮮而飲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.指剖魚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋陳師道『離潁』詩:“叢竹防供爨,池魚已割鮮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]