豐碩 發表於 2013-2-3 18:00:08

【漢語大詞典●副】

<P align=center>【漢語大詞典●副】<p><br>
①[fùㄈㄨˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』敷救切,去宥,敷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“褔”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.居第二位的;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
輔助的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·陳湯傳』:“康居副王抱闐將數千騎,寇赤谷城東。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第三七回:“我一個社長,自然不夠,必要再請兩位副社長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指輔助的職務;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
擔任輔助職務的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐遲『大場的一夜』:“每一輛車四個士兵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>我坐在第一輛汽車司機旁邊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>在我的旁邊立著的,是一個團副。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:大副、二副。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.輔助。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『素問·疏五過論』:“循經守數,按循醫事,爲萬民副。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊上善注:“副,助也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉餗『隋唐嘉話』卷上:“寡人持弓箭,公把長槍相副,雖百萬衆亦無奈我何。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陸深『停驂錄摘抄續』:“中山武寧王將兵二十萬,開平忠武王副之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>田漢『咖啡店之一夜』:“橫置兩長方桌子,副以腕椅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.書籍、文獻等的復制本。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·太史公自序』:“藏之名上,副在京師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“言正本藏之書府,副本留京師也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·王僧孺傳』:“凡諸大品,略無遺闕,藏在祕閣,副在左戶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚衡『寒秀草堂筆記』卷一:“當時每有所得,輒以小紙,別疏其副,置之篋衍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.相稱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
符合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·禮樂志』:“哀有哭踴之節,樂有歌舞之容,正人足以副其誠,邪人足以防其失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·黃瓊傳』:“盛名之下,其實難副。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李咸用『和友人喜相遇』詩之三:“人生口心宜相副,莫使堯階草勢斜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明葉盛『水東日記·奏請午朝』:“惜乎當時外間諸公所見不同,反不足以副其意耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『野草·死後』:“我却總是既不安樂,也不滅亡地不上不下地生活下來,都不能副任何一面的期望。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.假髻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古代貴族婦女頭飾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.敷,流布。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁任昉『到大司馬記室箋』:“德顯功高,光副四海。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周書·蕭圓肅傳』:“光副皇極,永固洪基。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳鵠『耆舊續聞』卷三:“芾於眞楷篆隸不甚工,惟於行草誠入能名,以芾收六朝翰墨,副在筆端。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.交付,付與。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉禹錫『和仆射牛相公寓言』之二:“只恐重重世緣在,事須三度副蒼生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嶽珂『桯史·大散論賞書』:“興元一軍,支撥過錢引二十八萬道,銀絹二千匹兩,而糗糧草料與犒設、賞錢之類不與焉,亦不爲不應副矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.猶甫,方才。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“副能”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於成對成套之物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『冬至獻襪履頌表』:“情繫帷幄,拜表奉賀,幷獻白紋履七量,襪若干副。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐陳子昂『謝賜冬衣表』:“幷賜臣手詔,及冬衣兩副。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第二三回:“又聽得呀的一聲,腰門開了,有兩對紅燈,一副提壺,香雲靄靄,環珮叮叮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『秘密列車』:“要能借到十幾副水桶,一齊挑,估計一點鍾可以挑滿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於面相表情等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·劉懷愼傳』:“卿那得此副急淚?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第六回:“倒還是捨著我這副老臉去碰碰,果然有好處,大家也有益。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『家』二六:“他用了全副精神去應付這件事,就沒有心腸管家里的事情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『廣韻·去宥』:“『後魏書』副呂氏,後改爲副氏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
副②[pìㄆㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』芳逼切,入職,滂。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』芳福切,入屋,滂。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
割裂,剖分。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·生民』:“不坼不副,無菑無害。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“副,孚逼反,『說文』云:分也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『字林』云:判也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“爲天上削瓜者,副之,巾以絺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“副,析也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『山海經·中山經』:“其祠泰逢、薰池、武羅,皆一牡羊副。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>汪紱釋:“疈同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>音劈。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮』‘以疈辜祭百物’,言分磔牲體以祭也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·行論』:“召之不來,仿佯於野以患帝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舜於是殛之於羽山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>副之以吳刀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『鶡冠子·世賢』:“若扁鵲者,鑱血脈,投毒藥,副肌膚,間而名出,聞於諸侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●副】