豐碩 發表於 2013-2-2 04:47:05

【漢語大詞典●出奔】

<P align=center>【漢語大詞典●出奔】<p><br>
亦作“出犇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
出走;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
逃亡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓下』:“衞獻公出奔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏劉劭『人物志·釋爭』:“郤至上人而抑下滋甚;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
王叔好爭而終於出犇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉昞注:“此二大夫矜功陵物,或宗夷族滅,或逃禍出奔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『論春秋變周之文』:“忽之出奔,其爲失國,豈不甚明?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸鈕琇『觚賸續編·張羽軍』:“先是寶出奔時,九重震怒,命大索天下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蔣光慈『鴨綠江上』:“我出奔后從未接過云姑的一封信,實際上我倆也沒有通信的可能。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●出奔】