豐碩 發表於 2013-2-2 04:01:20

【漢語大詞典●出】

<P align=center>【漢語大詞典●出】<p><br>
①[chūㄔㄨ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』赤律切,入術,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』尺類切,去至,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“岀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.自內而外,與“入”、“進”相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·祭義』:“樂正子春下堂而傷其足,數月不出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·孟夏』:“螻蟈鳴,丘蚓出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『感二鳥賦』:“出國門而東鶩,觸白日之隆景。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第十八回:“我母親因爲我出門去了,所以都接到家裏來住,一則彼此都有個照應,二則也能解寂寞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.產生;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·說卦』:“萬物出乎震。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·銓賦』:“賦自詩出,分歧異派。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『王珪妻鄭氏追封楚國夫人』:“施於世教,所以始人倫而出治道也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第十一回:“不想這茌平縣的西北鄕偏偏出了一案,地保報到縣裏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沈從文『從文自傳·我上許多課仍然不放下那一本大書』:“到這種人多的地方,照例不會出事故被水淹死的,一出了什么事,大家皆很勇敢的救人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂出產。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:出煤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.發出;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發布。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·秦誓』:“人之彦聖,其心好之,不啻若自其口出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·季氏』:“孔子曰:‘天下有道,則禮樂征伐自天子出。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·書記』:“令者,命也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>出命申禁,有若自天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『閬州東樓筵送十一舅』詩:“臨風欲慟哭,聲出已復吞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷三:“翰林道:‘妹子芳年美質,後祿正長,佳期可待,何出此言?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.發泄;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發散。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第四六回:“我今夜碎割了這賤人,出這口惡氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第五三回:“又恐怕藥氣出了,連忙把麵漿來,依舊封得緊緊的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.出現;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
顯露。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭上』:“河出圖,洛出書,聖人則之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『獨釣』詩之四:“遠岫重疊出,寒花散亂開。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『後赤壁賦』:“山高月小,水落石出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.引申指出土。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『集外集拾遺補編·〈呂超墓志銘〉跋』:“呂超墓誌石,於民國六年出山陰蘭上鄕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.出生;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
生育。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·禮論』:“無先祖,惡出?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『息國夫人墓志銘』:“公之男五人,女二人,而何氏出者,二男一女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『神奴兒』第一折:“我跟前無出,哥哥有個孩兒,喚做神奴兒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸紀昀『閱微草堂筆記·灤陽消夏錄六』:“今子孫登科第、歷仕宦者,皆陳太夫人所出也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.姐妹出嫁所生,指外甥;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
外孫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·莊公二十二年』:“陳厲公,蔡出也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“姉妹之子曰出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“『釋親』云:男子謂姉妹之子爲出,言姉妹出嫁而生子也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·文公十四年』:“接菑,晉出也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>貜且,齊出也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“出,外孫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·耿純傳』:“<劉揚>稱病不謁,以純眞定宗室之出,遣使與純書,欲相見。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『日知錄·出』:“傳中凡言出者,皆是外甥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.高出;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
超出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·濰水』:“臺在城東南十里,孤立特顯,出於衆山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『上神宗皇帝書』:“則所謂智出天下,而聽於至愚,威加四海,而屈於匹夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十二:“同父道:‘吾輩情之所鍾,便是最勝,那見有出其右者?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『呐喊·孔乙己』:“雖然間或沒有現錢,暫時記在粉板上,但不出一月,定然還淸,從粉板上拭去了孔乙己的名字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.出版;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
張貼出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致韋素園』:“『墳』想已出,應送之處,開出一單附上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『二心集·黑暗中國的文藝界的現狀』:“於是使書店只好出算學教科書和童話。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙樹理『鍛煉鍛煉』:“楊小四給小腿疼和吃不飽出的那張大字報,在才寫成稿子沒有謄淸以前,征求過王聚海的意見。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王聚海堅決主張不要出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.出仕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭上』:“子曰,君子之道,或出或處,或默或語,二人同心,其利斷金,同心之言,其臭如蘭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.去;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
到。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·應帝王』:“予方將與造物者爲人,厭,則又乘夫莽眇之鳥,以出六極之外,而遊無何有之鄕,以處壙埌之野。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·齊臨汝侯坦之傳』:“帝於宮中及出後堂雜狡獪,坦之皆得在側,或遇醉後裸袒,坦之輒扶持諫諭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『老學庵筆記』卷六:“故老言:大臣嘗從容請幸金明池,哲廟曰:‘祖宗幸西池必宴射,朕不能射,不敢出。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『警世通言·一窟鬼癩道人除怪』:“<吳教授>取路過萬松嶺,出今時淨慈寺裏,看了一會。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.外;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
對外。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·存韓』:“韓事秦三十餘年,出則爲扞蔽,入則爲蓆薦.”『韓非子·揚權』:“內索出圉,必身自執其度量。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·哀公問』:“內以治宗廟之禮,足以配天地之神明;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
出以治直言之禮,足以立上下之敬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.逃亡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·微子』:“詔王子出迪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·大司寇』:“其不能改而出圜土者殺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“出謂逃亡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語三』:“丕鄭如秦謝緩賂,乃謂穆公曰:‘君厚問以召呂甥、郤稱、冀芮而止之,以師奉公子重耳,臣之屬內作,晉君必出。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“出,奔也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·外儲說左上』:“晉文公攻原,裹十日糧,遂與大夫期十日。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>至原十日而原不下,擊金而退,罷兵而去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>士有從原中出者,曰:‘原三日即下矣。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.使出;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
拿出;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
取出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚上』:“各長於厥居,勉出乃力,聽予一人之作猷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·王望傳』:“是時州郡災旱,百姓窮荒,望行部,道見飢者,裸行草食,五百餘人,湣然哀之,因以便宜出所在布粟,給其廩糧,爲作褐衣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『論捕賊行賞表』:“昔漢高祖出黃金四萬斤與陳平,恣其所爲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃鷟來『秋日寄淮陰吳嵩三』詩:“袖裏出素書,煩子故人致。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『老張的哲學』第三:“張先生,不是我在你面前賣好,錯過我,普天下察學的,有給教員們出法子的沒有?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.驅逐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·文公十八年』:“宋公殺母弟須及昭公子,使戴、莊、桓之族攻武氏於司馬子伯之館,遂出武穆之族,使公孫師爲司城。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·諫上十四』:“<齊景公曰>‘寡人見而說之,信其道,行其言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今夫子譏之,請逐楚巫而拘裔款。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晏子曰:‘楚巫不可出。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷六:“後右輔政鄭氏乘阮死幼孤,兼攝左輔政,專國事,而出阮氏於順化,號廣南王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.遺棄;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
休棄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策四』:“薛公入魏而出齊女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“婦人大歸曰出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·外儲說左上』:“蔡女爲桓公妻,桓公與之乘舟,夫人盪舟,桓公大懼,禁之不止,怒而出之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·循吏列傳』:“<公儀休>見其家織布好,而疾出其家婦,燔其機,云:‘欲令農士工女安所讎其貨乎?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第九六回:“借迂奶奶出那個已出老婆的醜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“出妻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.淸除;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
淸掃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>未央『心中充滿陽光』:“今天是出牛欄:將墊在牛欄里的被牛糞漚熟了的稻草挑運到田里去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.舍棄;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
除去;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
丟掉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·忠廉』:“殺身出生以徇其君。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“出,去也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
去生就死以徇從其君。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·外儲說左下』:“孟獻伯相魯,堂下生藿藜,門外長荊棘,食不二味,坐不重席……叔向聞之,以告苗賁皇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賁皇非之曰:‘是出主之爵祿以附下也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二二回:“老漢數年前,本縣長官處告了他忤逆,出了他籍,不在老漢戶內人數。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明沈德符『野獲編·著述·詩禍』:“江西萬安縣民羅學淵進所作詩三百餘首,名『大明易覽』,中有詠犬,詠蜜、詠蝨、嘲醜婦及諛當道者,詞多謬妄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>上大怒,出其詩,命下獄訊治。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.脫離;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
釋放;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
開脫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·初見秦』:“出其父母懷衽之中,生未嘗見寇耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉肅『大唐新語·容恕』:“皇甫文備與徐有功同案制獄,誣有功黨逆人,奏成其罪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>後文備爲人所告,有功訊之在寬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>或謂有功曰:‘彼曩將陷公於死,今公反欲出之,何也?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二二回:“知縣本不肯行移,只要朦朧做在唐牛兒身上,日後自慢慢地出他。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.賣出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『搉易』:“宋興,既收南越之地,而交阯奉貢職,海外之國,亦通關市,犀象珠璣,百貨之産,皆入於中國。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>府庫既充,有司遂言,宜出於民,始置搉易之場。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『平糴』:“使歲穰,穀不賤出,歲凶,民不病食,故平糴之令自此始。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.指外出服役。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第一章:“這回光綏德分區就動員起八千個民工,加上先后參軍的和出長期隨軍擔架的,眼前正是幾乎所有靑壯年都投入戰爭的時候。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“出伕”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.指軍隊出動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·師』:“初六,師出以律,否臧凶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·飾邪』:“始攻大梁而秦出上黨矣,兵至釐而六城拔矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.指出動的軍隊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『尉繚子·戰威』:“夫以居攻出,則居欲重,陣欲堅,發欲畢,鬭欲齊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.罷休;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
停止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·達郁』:“管仲觴桓公,日暮矣,桓公樂之而徵燭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>管仲曰:‘臣卜其晝,未卜其夜,君可以出矣。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“出,罷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.在;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
處於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·項羽本紀』:“吳中賢士大夫皆出項梁下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『列女傳·殷紂妲己』:“紂材力過人,手格猛獸,智足以距諫,辯足以飾非,矜人臣以能,高天下以聲,以爲人皆出己之下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『柳子厚墓志銘』:“諸公要人,爭欲令出我門下,交口薦譽之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元尙仲賢『單鞭奪槊』楔子:“[徐世勣]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>自降唐以來,謝聖恩可憐,特蒙委任爲軍師,諸將皆出吾下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
28.經過;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
穿過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·桓公十一年』:“祭仲將往省於留,塗出於宋,宋人執之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋顏延之『北使洛』詩:“塗出梁宋郊,道由周鄭間。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『祭田橫墓文』:“貞元十一年九月,愈如東京,道出田橫墓下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸和邦額『夜譚隨錄·某諸生』:“生曰:‘巧極矣,與予同出一途,可偕行相伴。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周素園『貴州民黨痛史』第二篇第六章:“己酉九月,雲貴總督李經羲出貴陽,與巡撫龐鴻書宴語。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
29.取道行進。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『寄三學士』詩:“我時出衢路,餓者何其稠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>親逢道邊死,佇立久咿嚘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『監察御史衛府君墓志銘』:“今於若丐我,我即去,遂踰嶺阨,南出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
30.猶成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·趙世家』:“今胡服之意,非以養欲而樂志也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
事有所止而功有所出,事成功立,然後善也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張守節正義:“出猶成也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
31.外凸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·濟水』:“城西出而不方,城中有六大井,皆隧道下,俗謂之江井也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙彦衛『云麓漫鈔』卷七:“山後有封禪碑,土人目曰囤碑,以其石圓八出如米廩云。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
32.花瓣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁任昉『述異記』卷上:“周成王時東夷有杏一株,花雜五色,六出,號云‘仙人’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋鄭倩『金櫻』詩:“籬落蕭蕭草介深,花開五出學輕盈,由來不是筵中物,醉眼看來亦暫明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元文質『梅花燈』詩:“五出玲瓏四面分,一枝挑月照黃昏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明葉盛『水東日記·蘇公淸虛堂詩』:“百花皆五出,惟梔子、雪花獨六出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
33.出身。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·張奐傳』:“司隸校尉王寓出於宦官,欲借寵公卿以求薦舉,百僚畏憚,莫不許諾,唯奐獨拒之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·劉棲楚傳』:“劉棲楚,其出寒鄙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『花城』1981年第3期:“姑娘非同凡響……出自高等學府,聰明穎慧,博聞強記。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
34.猶吃,受。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『呐喊·狂人日記』:“他的眼睛却看著我。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>我出了一驚,遮掩不住。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
35.用在動詞后表示動作的目的已達到或完成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐呂岩『七言』之三七:“煉出一爐神聖藥,五雲歸去路分明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十七:“老姥一見聞小姐舉止形容,有些面善,只是改粧過了,一時想不出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
36.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>次;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
回。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·扁鵲倉公列傳』:“淳於司馬曰:‘我之王家食馬肝,食飽甚,見酒來,即走去,驅疾至舍,即泄數十出。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·文學』:“謝車騎在安西難中,林道人往就語,將夕乃退。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有人道上見者,問云:‘公何處來?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>答云:‘今日與謝孝劇談一出來。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張居正『郊禮新舊考附』:“卜以春初,時之和也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>歲惟一出,事之節也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>爲屋而祭,行之便也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
37.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顆,發。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>中國近代史資料叢刊『辛亥革命·云南河口起義淸方檔案』:“當即電商錫督,囑解九響毛瑟槍三千枝,每枝配碼二百出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
38.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一個段落。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『景德傳燈錄·云岩曇晟禪師』:“又問:‘聞汝解弄師子,是否?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>師曰:‘是’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曰:‘弄得幾出?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>師曰:‘弄得六出。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
39.特指戲曲傳奇一本中的一個段落。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦指戲曲的一個獨立劇目。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第二八回:“這個人的履歷,非但是新聞,簡直可以按著他編一部小說,或者編一出戲來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吳有恒『還是要走群眾路線』:“有一出以反對投降主義爲主題的大型話劇,幾乎全部演員都是老紅軍干部。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
40.“齣”的簡化字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●出】