豐碩 發表於 2013-2-2 02:15:55

【漢語大詞典●冥蒙】

<P align=center>【漢語大詞典●冥蒙】<p><br>
1.幽暗,不明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『吳都賦』:“島嶼緜邈,洲渚馮隆,曠瞻迢遞,迥眺冥蒙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐黃滔『水殿賦』:“三十六宮之雲雨,澒洞隨來;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
一千餘里之煙塵,冥蒙撲去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明劉崧『玉華山』詩:“傷心俯城郭,煙雨正冥蒙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“冥濛”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.濃密貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『松樹』詩:“槐樹夾道植,枝葉俱冥蒙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明杜濬『寓園即事』詩之二:“我往屬除草,我旋草未除。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>葵荒亦在眼,冥蒙相翳如。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.猶蒙昧無知。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>田北湖『論文章源流』:“輒有避諱,含混出之,持‘民可使由,不可使知’之義,雍遏一世之聰明,驅之冥蒙之域,至死不悟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●冥蒙】