【漢語大詞典●冥淩】
<P align=center>【漢語大詞典●冥淩】<p><br>『楚辭·大招』:“冥淩浹行,魂無逃只。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>王逸注:“冥,玄冥,北方之神也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淩猶馳也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>后因稱北方之神爲“冥淩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>按『禮記·月令』,玄冥爲冬神,因亦指司冬之神。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淩,也寫作“陵”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝齊謝朓『雩祭歌·黑帝一』:“霜鐘鳴,冥陵起。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『隋書·樂志下』:“玄英啓候,冥陵初起。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋范成大『雪中苦寒戲嘲』詩:“冥淩分職大間關,辛苦行冬強作難。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]