豐碩 發表於 2013-2-2 01:34:45

【漢語大詞典●塚】

<P align=center>【漢語大詞典●塚】<p><br>
①[zhǒnɡㄓㄨㄥˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』知隴切,上腫,知。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.墳墓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·序官』:“塚人,下大夫二人,中士四人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“塚,封土爲丘壠,象塚而爲之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“案『爾雅』,山頂曰塚,故云象塚而爲之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝惠連『祭古塚文』:“東府掘城北壍,入丈餘,得古塚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王應奎『柳南隨筆』卷一:“<秋谷>嘗至吾邑謁定遠墓,遂以私淑門人剌焚於塚前。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『甁』詩之十六:“風過后一片殘紅,把孤墳化成了花塚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.山頂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·十月之交』:“百川沸騰,山塚崒崩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“山頂曰塚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·潘嶽〈射雉賦〉』:“鳴雄振羽,依於其塚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“塚,山巔也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『蠻子朝』詩:“夜防鈔盜保深山,朝望煙塵上高塚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·商誓』:“爾塚邦君,無敢其有不告,見於我有周其比。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱右曾校釋:“塚,大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“塚君”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.嫡長;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
首領。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“塚子”、“塚婦”、“塚宰”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.做領袖,引申爲統領,統率。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳曾『能改齋漫錄·記事一』:“蓋丁之才術,乃唐李贊皇之流,勳多而德寡,任智而鮮仁,可以佐三事,不可以塚庶僚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●塚】