豐碩 發表於 2013-2-1 16:14:22

【漢語大詞典●淒淒】

<P align=center>【漢語大詞典●淒淒】<p><br>
1.寒涼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『己酉歲九月九日』詩:“靡靡秋已夕,淒淒風露交。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『暮歸』詩:“客子入門月皎皎,誰家搗練風淒淒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『九月九日』詩:“淒淒風露滋,靡靡塵靄屛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚燮『賣菜婦』詩:“娘胸貼兒當兒衣,娘背風淒淒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>但願兒暖兒弗哭,兒哭剜娘肉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.悲傷,淒慘。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古樂府『皚如山上雪』:“淒淒復淒淒,嫁娶不須啼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『勿去草』詩:“觸目淒淒無故人,惟有芳草隨車輪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>冰心『寄小讀者』二六:“夜已深,樓上主人促眠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>窗外雨仍不止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>異鄕的蟲聲在淒淒的叫著。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.萋萋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茂盛貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐無名氏『甘棠靈會錄』:“春草淒淒春水綠,野棠開盡飄香玉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淸平山堂話本·洛陽三怪記』:“風亭弊陋,惟存荒草綠淒淒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
月樹崩摧,四面野花紅拂拂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●淒淒】