豐碩 發表於 2013-2-1 15:50:00

【漢語大詞典●凍】

<P align=center>【漢語大詞典●凍】<p><br>
①[dònɡㄉㄨㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』多貢切,去送,端。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“涷”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“凍”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.冰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·庚桑楚』:“是乃所謂凍解冰釋者,能乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『人日城南登高』詩:“靄靄野浮陽,暉暉水披凍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『餘寒』詩:“餘寒駕春風,入我征衣裳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>捫鬚只得凍,蔽面尙疑創。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明唐順之『吏部郞中林東城墓志銘』:“君問學幾二十年,其膠解凍釋未知其何如也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.液體或含水分的東西遇冷凝結。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·孟冬』:“<孟冬之月>水始冰,地始凍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·五行五事』:“夏行春政則風,行秋政則水,行冬政則落。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>夏失政,則冬不凍冰,五穀不藏,大寒不解。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『苦寒』詩:“氣寒鼻莫齅,血凍指不拈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀韋莊『浣溪沙』詞之三:“暗想玉容何所似,一枝春雪凍梅花。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷七:“會雨霰雜下,苗繩硝皆濕,槍凍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.受凍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公十八年』:“子庚門於純門,信於城下而還。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>涉於魚齒之下,甚雨及之,楚師多凍,役徒幾盡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·盡心上』:“五十非帛不煖,七十非肉不飽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>不煖不飽,謂之凍餒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『老樹』詩:“去年北風吹瓦裂,牆頭老樹凍欲折。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指暴露在外;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
使受凍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·大武』:“四時:一春違其農,二夏食其穀,三秋取其刈,四冬凍其葆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔晁注:“凍葆,謂發露其葆聚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱右曾校釋:“葆與保同……謂所持以爲生者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『崔十六少府攝伊陽以詩及書見投因酬三十韻』:“嬌兒好眉眼,袴腳凍兩骭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.寒涼;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
淸涼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“凍飲”、“凍樾”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.湯汁凝結成的固體或半流體。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸潘榮陛『帝京歲時紀勝·十月·時品』:“鐵角初肥,湯羊正美。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>白鯗幷豚蹄爲凍,脂麻灌果餡爲糖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:肉凍兒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
魚凍兒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.形容石頭晶瑩潤澤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦爲凍石的簡稱,如雞血凍(浙江昌化石)。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“凍石”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.通“涷”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>詳“凍雨”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明代有凍泰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
凍②[dōnɡㄉㄨㄥ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』德紅切,平東,端。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“凍”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“凍雨”、“凍凍”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●凍】