【漢語大詞典●淩牀】
<P align=center>【漢語大詞典●淩牀】<p><br>亦作“淩床”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
冰床。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋沈括『夢溪筆談·譏謔』:“信安、滄、景之間,多蚊虻……郊行不敢乘馬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>馬爲蚊虻所毒,則狂逸不可制。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>行人以獨輪小車,馬鞍蒙之以乘,謂之木馬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>挽車者皆衣韋袴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>冬月作小坐牀,冰上拽之,謂之淩牀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋江休復『江隣幾雜志』:“冬月載蒲葦,悉用淩床,官員亦乘之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“冰牀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]