豐碩 發表於 2013-2-1 15:12:03

【漢語大詞典●淩犯】

<P align=center>【漢語大詞典●淩犯】<p><br>
1.侵犯;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
侵擾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·對俗』:“夫占天文之玄道,步七政之盈縮,論淩犯於既往,審崇替於將來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·鄭畋傳』:“朕以狂寇淩犯,且駐蹕興元,卿宜堅扼賊衝,勿令滋蔓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·天文志二』:“緯星出入黃道之內行,凡恒星之近黃道者,皆其必由之道,淩犯皆由於此。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸戴名世『小學論選序』:“蓋其法律極嚴以密,一毫髮之有差,則遂至於猖狂淩犯,斷筋絶臏,而其去題也遠矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.迎著;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
面對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇轍『自黃州還江州』詩:“身浮一葉返湓城,淩犯風濤日夜行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●淩犯】