豐碩 發表於 2013-2-1 15:10:49

【漢語大詞典●淩】

<P align=center>【漢語大詞典●淩】<p><br>
①[línɡㄌㄧㄥˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』力膺切,平蒸,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.冰;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
積聚的冰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·大招』:“冥淩浹行,魂無逃只。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集注:“淩,冰凍也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『初學記』卷七引漢應劭『風俗通』:“積冰曰淩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈思玄賦〉』:“魚矜鱗而幷淩兮,鳥登木而失條。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舊注:“淩,冰也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐孟郊『寒江吟』:“涉江莫涉淩,得意須得朋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『柳營曲·晉王出寨』:“家私兒掀騰,便似火上弄冬淩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>都不到半載期程,擔荊筐賣菜爲生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷五:“藏地萬峰刺天,高輒冰淩,窪輒燠溽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫犁『白洋淀紀事·采蒲台』:“我從窗口一看,淀里的淩一絲也不見,全蕩開了,一片汪洋大水,打得岸邊劈劈拍拍的響。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.侵犯;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
欺壓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九歌·國殤』:“淩余陣兮躐余行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“淩,犯也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏嵇康『卜疑』:“將慷慨以爲壯,感慨以爲亮;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
上干萬乘,下淩將相,尊嚴其容,高自矯抗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐趙璘『因話錄』卷二:“先是京城惡少,屠沽商販,多繫名諸軍,不遵府縣法令,以淩衣冠、奪貧弱爲事,有罪即逃入軍中,無由追捕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明梁辰魚『浣紗記·別施』:“則夫差必驕矜而淩諸侯,諸侯必合從而抗吳國。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『歧路燈』第五二回:“省會之地,五方雜處,以邪淩正,勢所必至。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.暴虐;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
凶惡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·中匡』:“法行而不苛,刑廉而不赦,有司寬而不淩,菀濁困滯,皆法度不亡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尹知章注:“不虐惸獨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢揚雄『法言·吾子』:“震風淩雨,然後知夏屋之爲帲幪也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
虐政虐世,然後知聖人之爲郛郭也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李軌注:“淩,暴也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.壓倒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
勝過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北齊書·高乾傳』:“昂既免縲絏,被甲橫戈,志淩勁敵,乃與其從子長命等推鋒徑進,所向披靡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『遣興』詩之五:“吾憐孟浩然,短褐即長夜,賦詩何必多,往往淩鮑謝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃鷟來『送王遠齋回會稽』詩:“閒心方管樂,逸氣淩絳灌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『訪武鋼』詩:“人定信然淩造化,四方沸地湧高樓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.渡過;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
逾越。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·燕策』:“胡與越人言語不相知,志意不相通,同舟而淩波,至其相救助如一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·論威』:“雖有江河之險則淩之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“淩,越也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送惠師』詩:“淩江詣廬嶽,浩蕩極遊巡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『赤壁賦』:“縱一葦之所如,淩萬頃之茫然,浩浩乎如馮虛御風,而不知其所止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸趙文哲『摸魚子·蓴』詞:“年年圓泖春三月,生徧麯塵吹處。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淩極浦,絆荇帶荷錢,點點粘柔櫓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.乘,駕馭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九章·悲回風』:“淩大波而流風兮,託彭咸之所居。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>洪興祖補注:“言乘風波而流行也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈思玄賦〉』:“淩驚雷之砊礚兮,弄狂電之淫裔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舊注:“淩,乘也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.迎;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
冒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『贈韋侍御黃裳』詩之一:“太華生長松,亭亭淩霜雪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『梅花』詩:“牆角數枝梅,淩寒獨自開。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.升,登上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈東京賦〉』:“然後淩天池,絶飛梁,捎魑魅,斮獝狂,斬蜲蛇,腦方良。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>薛綜注:“淩,升也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·汶水』:“或傾岑阻徑,或迴岩絶谷,淸風鳴條,山壑俱響。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淩高降深,兼惴慄之懼;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
危蹊斷徑,過懸度之艱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『望皖山馬上作』詩:“吾將淩其巔,震蕩睨溟渤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明徐弘祖『徐霞客遊記·遊嵩山日記』:“從草棘中莽莽南上,約五里,遂淩南寨頂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳偉業『松山哀』詩:“中有壘石之軍盤,白骨撐拒淩巑岏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.迫近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“淩晨”、“淩曉”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●淩】