【漢語大詞典●冰碧】
<P align=center>【漢語大詞典●冰碧】<p><br>謂竹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>竹經冬不凋,故稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐元稹『寺院新竹』詩:“寶地琉璃坼,紫苞琅玕踴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亭亭巧於削,一一大如拱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>冰碧林外寒,峰巒眼前聳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐元稹『和東川李相公慈竹十二韻』:“冰碧寒夜聳,簫韶風晝羅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]