豐碩 發表於 2013-2-1 10:13:34

【漢語大詞典●亮】

<P align=center>【漢語大詞典●亮】<p><br>
①[liànɡㄌㄧㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』力讓切,去漾,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.輔佐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·舜典』:“欽哉,惟時亮天功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫星衍疏:“亮爲相者,釋詁云:‘亮,相道也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩』釋文引『韓詩』云:‘亮彼武王,亮,相也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·袁紹劉表傳贊』:“既云天工,亦資人亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『皇帝即位賀宰相啟』:“蒙賴相公翼亮聖明,大慶資始。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明竹癡居士『齊東絕倒』第一折:“陶漁耕稼忽徵庸,一鰥夫兩妻嬌擁,經年巡海內,夙夜亮天工。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.相信;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
信任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·周官』:“寅亮天地,弼予一人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“敬信天地之教,以輔我一人之治。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『九歎·憂苦』:“昔皇考之嘉吉兮,喜登能而亮賢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.誠信;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
忠誠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·告子下』:“孟子曰:君子不亮,惡乎執?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙岐注:“亮,信也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·盧邁傳』:“時執政自以宰相尊,五服皆不過從問弔,而邁獨不循時,議者重其仁而亮云。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·宋仁宗元嘉元年』:“廬陵王少蒙先皇優慈之遇,長受陛下睦愛之恩,故在心必言,所懷必亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.堅貞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉潘嶽『馬汧督誄』:“馬生爰發,在險彌亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.確實。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王符『潛夫論·愼微』:“亮哉斯言!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 可無思乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚鼐『復阻風』詩:“長年仍益纜,水宿亮多憂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.明亮·光線強。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏嵇康『雜詩』:“皎皎亮月,麗於高隅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『嶽陽樓別竇司直』詩:“明登嶽陽樓,輝煥朝日亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第二九回:“銅只怕沒有那麽亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.明白;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
淸楚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏何晏『景福殿賦』:“覩農人之耘耔,亮稼穡之艱難。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸劉熙載『藝槪·詞曲』:“北宋詞用密亦疏,用隱亦亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周立波『暴風驟雨』第二部二五:“劉大娘樂得眼睛眯細了,笑著說道:‘你這一說,咱心尖都亮了。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.發光。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李六如『六十年的變遷』第二卷第十章:“街上的電燈,猛然一閃,全都亮了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>峻靑『黎明的河邊』:“我希望閃電快亮起來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.亮兒,燈火。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沙汀『替身』:“‘等我把亮點燃來哇。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>店主婦說,傳出了摸索聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.響亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉向秀『思舊賦』:“隣人有吹笛者,發聲寥亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐楊衡『將之荊州南與張伯剛馬惣鍾陵夜別』詩:“燭花侵霧暗,瑟調寒風亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·仙人島』:“女乃舒玉腕,如搊箏狀,其亮數倍於琴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>聞捷『海燕』:“忽然,門外有人喊了一聲‘報告’!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 那聲音很脆、很亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.指使聲音響亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王潤滋『賣蟹』:“‘賣蟹羅!’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>小姑娘又亮開又了甜又脆的嗓門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.顯示;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
顯露。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·列女傳序』:“高士弘淸淳之風,貞女亮明白之節。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『趙子曰』第四:“溫室中魚缸的金魚,亮著白肚皮浮在水面上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周而復『上海的早晨』第四部四四:“爸爸過去總是看他不起,啥事體都不放心他出來辦,這回亮了一手,大家一致擁護他去和政府首長談。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.通“諒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>體諒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
諒解。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·自敘』:“意苟無餘,而病使心違,顧不媿己而已,亦何理於人之不見亮乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·范岫傳』:“<范岫>丁母憂,居喪過禮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朝廷頻起,幷不拜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朝廷亮其哀款,得終喪制。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『與楊蟠推官書』之二:“區區之意,已白左右,卒不見亮,而相責望加焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.通“諒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>預料;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
料想。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『飲馬長城窟行』:“獫狁亮未夷,征人豈徒旋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳曾『能改齋漫錄·記事二』:“今日以人望我,必爲翰墨致身,以我自觀,亮是當年一言之報也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世姻緣傳』第九一回:“今因女婿娶妾,似這等生氣著惱,一定還要家反宅亂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>叫人傳將出去,亮也沒人牽我的頭皮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『文學說例』:“至『景十三王傳』載中山王泣樂對,語皆耦立,復施韻言,酒次讌談,亮非如是。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亮②[liánɡㄌㄧㄤˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』呂張切,平陽,來。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“亮陰”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●亮】