豐碩 發表於 2013-2-1 10:02:09

【漢語大詞典●亭亭】

<P align=center>【漢語大詞典●亭亭】<p><br>
1.高聳貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡<西京賦>』:“干雲霧而上達,狀亭亭以苕苕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>薛綜注:“亭亭、苕苕,高貌也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉傅玄『短歌行』:“長安高城,層樓亭亭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『虎跑泉』詩:“亭亭石塔東峰上,此老初來百神仰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『戒將歸文』:“造亭亭之高宮兮,接玉女於雲涯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.直立貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
獨立貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉楨『贈從弟』詩之二:“亭亭山上松,瑟瑟谷中風。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐溫庭筠『夜宴謠』:“亭亭蠟淚香珠殘,暗露曉風羅幕寒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『鷺鷥』詩:“灘驚浪打風兼雨,獨立亭亭意愈閑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『荷塘月色』:“葉子出水很高,象亭亭的舞女的裙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.遙遠貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
長久貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·司馬相如<長門賦>』:“澹偃蹇而待曙兮,荒亭亭而復明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“亭亭,遠貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一云將至之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『飲酒』詩之十八:“冉冉星氣流,亭亭復一紀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韋應物『發廣陵留上家兄兼寄上長沙』詩:“漾漾動行舫,亭亭遠相望。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『宮漏謠』:“銅壺銀箭夜何長,杳杳亭亭未遽央。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.高潔貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢蔡邕『釋誨』:“和液暢兮神氣寧,情志泊兮心亭亭,嗜欲息兮無由生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『題鷺津上人書冊』詩:“氣莊志定欬肅肅,筆沖墨粹神亭亭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.高貴或威嚴貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐盧綸『和張仆射塞下曲』:“亭亭七葉貴,蕩蕩一隅淸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐牛僧孺『岑順』:“亭亭天威,風驅連激,一陣而勝,明公以爲何如?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.明亮美好貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『麗人賦』:“亭亭似月,嬿婉如春。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐鮑溶『倚瑟行』:“明珠爲日紅亭亭,水銀爲河玉爲星。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇轍『中秋夜』詩之三:“欲見初容燭,將升尙有星。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漸高圍漸小,雲外轉亭亭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●亭亭】