豐碩 發表於 2013-2-1 09:55:10

【漢語大詞典●亭】

<P align=center>【漢語大詞典●亭】<p><br>
①[tínɡㄊㄧㄥˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』特丁切,平靑,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.古代邊境崗亭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·備城門』:“百步一亭,高垣丈四尺,厚四尺,爲閨門兩扇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·內儲說上』:“秦有小亭臨境,吳起欲攻之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·匈奴列傳』:“漢使光祿徐自爲出五原塞數百里,遠者千餘里,築城鄣列亭至廬胊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『代出薊北門行』:“羽檄起邊亭,烽火入咸陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.秦漢時鄕以下、里以上的行政機構。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·百官公卿表上』:“大率十里一亭,亭有長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>十亭一鄕,鄕有三老、有秩、嗇夫、遊徼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.秦漢亭所設的供旅客宿食的處所。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后指驛亭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·高帝紀上』:“及壯,試吏,爲泗上亭長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“亭謂停留行旅宿食之館。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『巴西驛亭觀江漲呈竇十五使君』詩:“孤亭淩噴薄,萬井逼舂容。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『上時相議制舉書』:“唐虞舊域,風俗淳儉,獄無積訟,亭鮮過客。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.亭子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>設在路旁或園林、風景名勝等處供來往之人休息和賞景的小形建筑物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>多用竹、木、磚、石等材料建成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>平面一般呈圓形、方形、扇形和八角形等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大多有頂無牆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『登牛頭山亭子』詩:“路出雙林外,亭窺萬井中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸阮元『小滄浪筆談·小滄浪雜詩』:“北渚紅橋小笠亭,蕉衫竹扇此消停。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指爲便利群眾購物而設置的亭形建筑物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:郵亭、書亭、茶亭等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.公平處理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·酷吏列傳』:“補廷尉史,亭疑法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>裴駰集解引李奇曰:“亭,平也,均也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>司馬貞索隱:“亭,平也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>使之平疑事也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.調和;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
均衡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:“味者,甘立而五味亭矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“亭,平也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸佃『謝權吏部尙書表』:“願淸吏治,期盡人材。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>六燕相亭,試銓平其輕重;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
孤鸞可照,更區別於妍媸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·養牛馬驢騾』:“馬有雙腳脛,亭行六百里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.爲直立貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉戴逵『竹林七賢論』:“戎亭然不動。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.正。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋林逋『和史宮贊』詩:“鶴跡秋偏靜,松陰午欲亭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“亭午”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.養,育。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“亭毒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.通“渟”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>水靜止貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“亭居”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.通“停”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>停止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·西域傳上』:“其水亭居,冬夏不增減。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『敦煌變文集·維摩詰經講經文』:“解奏宮商,織女而忽然亭罷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.通“停”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『敦煌變文集·目連變文』:“家財分作於三亭,二分留與於慈母,內之一分,用充慈父之衣糧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.通“楟”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>山梨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢司馬相如『上林賦』:“枇杷橪柿,亭奈厚朴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.通“揨”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>刺殺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“亭刃”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●亭】