【漢語大詞典●玄霄】
<P align=center>【漢語大詞典●玄霄】<p><br>1.黑云。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·束晳<補亡詩>之三』:“奕奕玄霄,濛濛甘霤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>李善注:“玄,黑也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
霄,雲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.高空;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
云宵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·交際』:“靈烏萃於玄霄者,扶搖之力也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『晉書·簡文帝紀』:“夫肥遁窮谷之賢,滑泥揚波之士,雖抗志玄霄……孰與自足山水,棲遲五壑,徇匹夫之潔,而忘兼濟之大邪?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.道教指九霄天中的一霄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明楊愼『絳河』:“『道書』:天有九霄,赤霄、碧霄、靑霄、玄霄、絳霄、黅霄、紫霄、練霄、縉霄也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]