豐碩 發表於 2013-1-31 17:06:46

【漢語大詞典●玄度】

<P align=center>【漢語大詞典●玄度】<p><br>
1.月亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『列仙傳·關令尹贊』:“尹喜抱關,含德爲務,挹漱日華,仰玩玄度。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.玄妙的法理,指佛法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『釋愁文』:“願納至言,仰崇玄度,衆愁忽然,不辭離去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙幼文注:“玄度,妙法之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明徐崧『同周靑士留宿眞相寺』詩:“相識憑玄度,禪燈一榻幽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.高尙的襟懷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸曹寅『寄題東園』詩之一:“迴風集群英,流覽暢玄度。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.東晉淸談名士許詢的字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“劉尹云:‘淸風朗月,輒思玄度。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉孝標注引『晉中興士人書』:“許詢能淸言,於時士人皆欽慕仰愛之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指所仰慕的淸流名士。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李頎『題璿公山池』詩:“此外俗塵都不染,唯餘玄度得相尋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明唐順之『寓城西寺中雜言』詩之三:“俗子慚玄度,名僧即道林。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸金人瑞『周順蘆先生生日』詩:“曾於精舍逢玄度,聞道今年降老彭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●玄度】