【漢語大詞典●玄玄】
<P align=center>【漢語大詞典●玄玄】<p><br>1.深遠貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
幽遠貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢蔡邕『翟先生碑』:“挹之若江湖,仰之若華光,玄玄焉測之則無源,汪汪焉酌之則不竭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明宋濂『調息解』:“儲思於玄玄之域,遊神乎太淸之庭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明許時泉『武陵春』:“雲窟重重僅礙肩,丹崖石磴路玄玄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.『老子』“玄之又玄”之省。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>指道家所稱的道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·孔稚珪<北山移文>』:“談空空於釋部,覈玄玄於道流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>李周翰注:“覈,考也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
玄玄,謂‘玄之又玄’也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
道流,謂老子也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『法苑珠林』卷六九:“或闡玄玄以化民,或明空空以救物。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.形容道的深奧、微妙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐呂岩『七言』詩:“玄門玄理又玄玄,不死根元在汞鉛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>元張可久『滿庭芳·碧山丹房』曲:“玄玄妙門,怪怪山人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>予生自有神仙分,何必尋眞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]