豐碩 發表於 2013-1-31 04:43:13

【漢語大詞典●凡】

<P align=center>【漢語大詞典●凡】<p><br>
①[fánㄈㄢˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』符咸切,平凡,奉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“凢”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.所有;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
凡是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·益』:“凡益之道,與時偕行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送孟東野序』:“人之於言也亦然,有不得已者而後言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其謌也有思,其哭也有懷,凡出乎口而爲聲者,其皆有弗平者乎!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第二四回:“總寓內都掛著一班一班的戲牌牌,凡要定戲,先幾日要在牌上寫一個日子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『關於正確處理人民內部矛盾的問題』一:“凡屬於思想性質的問題,凡屬於人民內部的爭論問題,只能用民主的方法去解決,只能用討論的方法、批評的方法、說服教育的方法去解決,而不能用強制的、壓服的方法去解決。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.總計;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
總共。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·擊辭上』:“乾之策二百一十有六,神之策百四十有四,凡三百有六十。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·皇甫規傳』:“所著賦、銘、碑、讚、禱文、弔、章表、教令、書、檄、牋記,凡二十七篇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐溫大雅『大唐創業起居注』卷一:“起義旗,至發引,凢四十八日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陸深『春雨堂隨筆』:“北齊文宣天保七年,築長城,東至於海,前後所築,東西凡三千餘里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『蒲劍集·由“墓地”走向“十字街頭”』:“歌舞者出場凡兩次。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.皆,都。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·微子』:“卿士師師非度,凡有辜罪,乃罔恒獲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“六卿典士相師效爲非法度,皆有辜罪,無秉常得中者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·襄公二十七年』:“獻公怒曰;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
‘黜我者,非甯氏與孫氏,凡在爾。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>公子鱄不得已而與之約。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳上』:“亂則統其理,危則致其安,禍則引其福,絶則繼其統,幼則代其任,晨夜屑屑,寒暑勤勤,無時休息,孳孳不已者,凡以爲天下,厚劉氏也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·魏志·華佗傳』:“佗之絶技,凡此類也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.只是;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
不過是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金王若虛『孟子辨惑』:“蓋孟子之言,隨機立教,不主故常,凡引人於善地而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『閑情偶寄·詞曲·結構』:“加生旦以美名,原非市恩於有託;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
抹淨丑以花面,亦屬調笑於無心。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>凡以點綴詞塲,使不岑寂而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.大旨;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
大略。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·揚雄傳下』:“僕嘗倦談,不能一二其詳,請略舉凡,而客自覽其切焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“凡,大指也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文獻通考·經籍五』:“大抵古書未有無序者,皆繫之於篇末,蓋以總其凡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸全祖望『劉繼莊傳』:“此固非一人所能爲,但發其凡,而分觀其成,良亦古今未有之奇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.平常;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
普通。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·崔駰傳』:“蓋樹高靡陰,獨木不林,隨時之宜,道貴從凡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“『老子』曰:‘和其光而同其塵。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>故言道貴從其凡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·齊河東王鉉傳』:“鉉年三、四歲,高帝嘗晝臥纏髮,鉉上高帝腹上弄繩,高帝因以繩賜鉉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>及崩後,鉉以寶函盛繩,歳時輒開視,流涕嗚咽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>人才甚凡,而有此一至。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『北村記』:“余海濱之人,山凡水俗,常恨不得生長其地而尙友其賢豪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.塵世。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙抃『遊雁蕩將抵溫州寄太守石牧之』詩:“霜風雙鬢雪鬖鬖,物外尋眞頓離凡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元王惲『靈岩寺』詩:“地靈連海岱,境勝隔仙凡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.工尺譜中記音符號之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·樂志十七』:“無射、應鐘用‘凡’字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“工尺譜”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.古國名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>姬姓,始封之君爲周公之子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>在今河南輝縣西南。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『春秋·隱公七年』:“冬,天王使凡伯來聘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“凡伯,周卿士,凡國伯爵也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·田子方』:“楚王與凡君坐,少焉,楚王左右曰‘凡亡’者三。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●凡】