豐碩 發表於 2013-1-31 02:37:03

【漢語大詞典●充】

<P align=center>【漢語大詞典●充】<p><br>
①[chōnɡㄔㄨㄥ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』昌終切,平東,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.足;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
滿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·大府』:“凡萬民之貢,以充府庫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“充,猶足。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·離騷』:“蘇糞壤以充幃兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“充,猶滿也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·正論』:“文繡充棺,黃金充槨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『賀赦表』:“生恩既及於四海,和氣遂充於八紘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『送龔叔虎』詩:“何以充我求,往衆歸裝孤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.豊裕;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
繁盛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·雜上五』:“年充衆和而伐之,臣恐罷民弊兵,不成君之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張純一校注:“年充猶年豊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『魏都賦』:“薑芋充茂,桃李蔭翳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.肥壯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·特牲饋食禮』:“宗人視牲告充。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“充,猶肥也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·養牛馬驢騾』:“服牛乘馬,量其力能;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
寒溫飲飼,適其天性:如不肥充繁息者,未之有也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.煩多。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·哀公十一年』:“事充政重。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“繇役煩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.洪亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·說山訓』:“鐘之與磬也,近之則鐘音充,遠之則磬音章。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“充,大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.猶言飽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·內業』:“凡食之道,大充,傷而形不藏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尹知章注:“大充,謂過於飽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·君道』:“衣煖而食充,居安而遊樂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『雜詩』之二:“毛褐不掩形,薇藿常不充。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『奈何天·妬遣』:“却便似,饑來畫餠也能充。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.實。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·儒效』:“若夫充虛之相施易也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“充,實也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·正名』:“故君子之說也,足以言賢者之實,不肖者之充而已矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“充,亦實也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.塞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“充耳”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.覆蓋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·玉藻』:“服之襲也,充美也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“充猶覆也,謂覆蓋裼衣之美。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.指聚居。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『蜀都賦』:“於東則左緜巴中,百濮所充。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.飼養。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『方言』第十三:“充,養也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·穀水』:“樹松竹草木,捕禽獸以充其中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.擴大;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑上』:“苟能充之,足以保四海。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·魏元忠傳』:“因以布大化,充古誼,以正天下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元劉祁『書〈證類本草〉後』:“將以率其本然之性,充其固有之心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.增長,增添。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐雍陶『酬李紺歲除送酒』詩:“故人充壽能分送,遠客消愁免自沽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『春六十韻』:“但賞歡無極,那知恨亦克。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.充當;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
擔任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·冏命』:“爾無昵於憸人,充耳目之官,迪上以非先王之典。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“汝無親近於憸利小子之人,充備侍從在視聽之官,道君上以非先王之法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『入關詠馬』詩:“歲老豈能充上駟?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 力微當自愼前程。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第十五回:“只因累歲屯邅,遭喪失火,到此沒了下梢,故充爲廟祝,侍奉香火。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蔡元培『我在教育界的經驗』:“我自六歲至十七歲,均受教育於私塾;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
而十八歲至十九歲,即充塾師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.當作;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
抵償。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·沈約〈奏彈王源〉』:“施衿之費,化充牀笫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉良注:“今源以嫁女之財而納妾成帷房之私,罪甚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷一:“月終聊備錢二千,充房宿之資。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>嚴復『篝燈紡讀圖』詩:“家貧賸筴券,賻錢不充債。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.備辦;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
供給。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·夏官·圉師』:“射則充椹質。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“充,猶居也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“云‘充猶居也’者,『小爾雅·廣言』云:‘充,備也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·張湯傳』顔注云:‘居,謂儲也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>此‘充椹質’,亦儲備置設之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·桓公四年』:“三曰充君之庖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“充,備也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『太子張舍人遺織成褥段』詩:“客云充君褥,承君終宴榮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>仇兆鼇注:“充,供也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.實行。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『廣雅·釋詁』:“充,行也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『與鄂州柳中丞書』:“閤下果能充其言,繼之以無倦,得形便之地,甲兵足用,雖國家故所失地,旬歲可坐而得。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.盡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『張公神道碑』:“公位登二千石,權嘗亞大總管,階至光祿,爵爲郡公,考終於鄕邦,國人榮之,君子謂不充其器。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『上王刑部書』:“於執事之心,當亦如是,肆吾力,充吾職而已,豈以位之彼此大小動吾意哉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.符合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·明法解』:“明主之治也……功充其言則賞,不充其言則誅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『伯祖妣趙郡李夫人墓志銘』:“夫人生於良族,嶷然殊異。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>及筓,德充於容,行踐於言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.補充;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
湊數。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·夏官·戎右』:“會同充革車。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“今王既不乘革路,則止有御右二人,故以戎右充王之虛位。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·治家』:“羸馬顇奴,僅充而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·太宗紀』:“今年貲調懸違者,謫出家財充之,不聽徵發於民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.冒充;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
假裝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·名實』:“於是斥鷃淩風以高奮,靈鳳卷翮以幽戢,鉛鋒充太阿之寶,犬羊佻虎狼之資矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·兩縣令競義婚孤女』:“<王奉>主意已定,到臨嫁之時,將瓊眞充做姪女,嫁與潘家。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『老張的哲學』第二二:“老龍!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 說干脆的!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 大塊洋錢你使了,現在和咱充傻,叫做不行!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.指襲衣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>罩在裼衣面上的衣服。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·玉藻』:“禮不盛,服不充,故大裘不裼,乘路車不式。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“充,猶襲也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>服襲是充美於內,唯盛禮乃然也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,『玉藻』“襲裘不入公門”孔疏云:“裘上有裼衣,裼衣之上有襲衣,襲衣之上有正服。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.通“衝”,通道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>於省吾『雙劍誃諸子新證·墨子新證四』“必應城以禦之曰不足則以木槨之”:“衝充古字通。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢『石門頌』:‘八方所達,益域爲充。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>是假充爲衝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.通“統”,開始。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·樞言』:“惡者美之充也,卑者尊之充也,賤者貴之充也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若集校引許維遹注:“充爲統之借字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易』‘乾乃統天’,鄭注:‘統,本也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……本亦訓始。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>秦時有燕齊方士充尙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『史記·封禪書』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●充】