豐碩 發表於 2013-1-31 00:40:35

【漢語大詞典●光】

<P align=center>【漢語大詞典●光】<p><br>
①[ɡuānɡㄍㄨㄤ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』古黃切,平唐,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“灮”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“炗”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.光線。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·齊風·雞鳴』:“匪東方則鳴,月出之光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁江淹『望荊山』詩:“寒郊無留影,秋日懸淸光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『毛穎傳』:“得神仙之術,能匿光使物。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『寒夜』六:“他的房門開了一條縫,漏出一點光來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.光明;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
明亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·益』:“自上下下,其道大光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九章·涉江』:“吾與天地兮比壽,與日月兮齊光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·元帝紀』:“風雨時,日月光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐唐彦謙『玉蕊』詩:“向來塵不雜,此夜月仍光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.色澤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉郭璞『山海經圖贊·文玉玗琪樹』:“玉光爭煥,彩豔火龍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指神采。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·盜蹠』:“身長八尺二寸,面目有光,唇如激丹,齒如齊貝,音中黃鍾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『虎兒』詩:“丹砂紫麝不用塗,眼光百步走妖狐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.光亮;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
光滑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公二十八年』:“昔有仍氏生女黰黑而甚美,光可以鑑,名曰玄妻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉潘嶽『西征賦』:“衛鬒髮以光鑑,趙輕體之纖麗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『進學解』:“爬羅剔抉,刮垢磨光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸東軒主人『述異記·鐵柱宮』:“中間一段明滑逾常,似受鎖磨光者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.發揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公三年』:“光昭先君之令德,可不務乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>中國近代史資料叢刊『太平天國·天情道理書』:“頂天立志心常切,秉正無私道大光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.照耀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉傅咸『贈何劭王濟』詩:“日月光太淸,列宿曜紫微。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·錦瑟』:“方寢,聞內第喊噪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>急起,捉刀出,見炬火光天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.指三光。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>日、月、星。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·天運』:“一淸一濁,陰陽調和,流光其聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“陰升陽降,二氣調和,故施生萬物,和氣流布,三光照燭,此謂至樂,無聲之聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.光陰,時光。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『觀漏賦』:“姑屛憂以愉思,樂茲情於寸光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.景色。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『鍾山詩應西陽王教』:“春光發壟首,秋風生桂枝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋辛棄疾『南鄕子·登京口北固亭有懷』詞:“何處望神州?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 滿眼風光北固樓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.希望,苗頭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二四回:“若見你入來,不動身時,這光便有四分了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.榮耀;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
榮寵;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
光彩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·韓奕』:“百兩彭彭,八鸞鏘鏘,不顯其光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“光,猶榮也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·禮樂志』:“下民之樂,子孫保光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“言永保其光寵也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『爲裴相公讓官表』:“周文用呂望於屠釣,齊桓起甯戚於飯牛,雪恥蒙光,去辱居貴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第十六回:“老弟呀……雖說給我增了光了,我出了氣了,可就難免在場這些親友們受累。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.使增光彩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐馬戴『答太原從軍楊員外送別』詩:“君將海月珮,贈之光我行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『官場現形記』第五八回:“故意讓他幾步,等老爺贏了一盤,光了光面子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.華美。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·列女傳·王霸妻』:“吾與子伯,素不相若,向見其子容服甚光,舉措有適。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『名都篇』:“寶劍直千金,被服光且鮮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·潘嶽〈笙賦〉』:“光歧儼其偕列,雙鳳嘈以和鳴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“光,華飾也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
歧,衆管也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送陸歙州詩序』:“我衣之華兮,我佩之光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.敬辭,表示光榮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『七啟』:“不遠遐路,幸見光臨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.『詩·小雅·蓼蕭』:“既見君子,爲龍爲光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·毛詩三』:“爲龍爲光,猶云爲龍爲日,幷君象也……此言遠國之君朝見於天子,故曰‘既見君子,爲龍爲光’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>龍光,幷以天子言也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后用以指皇帝的容顏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『元和聖德詩』序:“日與群臣序立紫宸殿陛下,親望穆穆之光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張居正『謝召見疏』:“宣臣入見,得以密邇天光,親聆溫奬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.指禮樂文物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·觀』:“觀國之光,利用賓於王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“明習國之禮儀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.血的別稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.空;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
淨盡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『齊故安陸昭王碑』:“喬嶽峻峙,命世興賢,膺期誕德,絶後光前。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第三五回:“山上都收拾的停當,裝上車子,放起火來,把山寨燒做光地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『死去的太陽』:“聽說賣價是一萬八千幾,但是李家賣房子的錢用不到一年就光了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.裸露。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第九七回:“難道他個女孩兒家,你還叫他赤身露體,精著來,光著去嗎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第三一回:“公子聽了,摸了摸,才知裝扮了半日,不曾帶得領子,還光著脖兒呢!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第四章:“石得富放下碗一跳下了腳地,鞋也來不及穿,光著腳片蹺出門限。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.瞪,睜大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第四三回:“李逵光著眼,看了朱貴兄弟兩個,已知用計。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茅盾『林家鋪子』六:“林小姐光著眼睛站在旁邊,象是要哭,又象是要笑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.好處。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『全家福』第一幕第一場:“得啦,誰挑不一樣啊,反正我老婆子沾了大伙兒的光!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.僅僅;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
只是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第十五回:“今日他爹不在家,家裏無人,光丟著些丫頭們,我不放心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『寒夜』二二:“不過你光是替她著想,你爲什么不想到你自己。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李準『參觀』:“麥糠芒子太長,牲口吃著光紮嘴!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.通“廣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>廣闊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公二十八年』:“昔武王克商,光有天下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.通“廣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>充滿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·洛誥』:“惟公德明,光於上下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“此光亦爲充也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言公之明德充滿天地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.通“廣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·顧命』:“燮和天下,用答揚文武之光訓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“言用和道和天下,用對揚聖祖文武之大教敘成王意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·不苟』:“言己之光美,擬於舜禹,參於天地,非夸誕也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.通“廣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>遠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·僖公十五年』:“德厚者流光,德薄者流卑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊士勳疏:“光,猶遠也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
28.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉有光逸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『晉書』本傳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●光】