豐碩 發表於 2013-1-31 00:38:31

【漢語大詞典●兄】

<P align=center>【漢語大詞典●兄】<p><br>
①[xiōnɡㄒㄩㄥ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』許榮切,平庚,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.哥哥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·康誥』:“兄亦不念鞠子哀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“爲人兄亦不念稚子之可哀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·隱公七年』:“母弟稱弟,母兄稱兄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“母兄,同母兄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.泛稱親戚中年長於己的同輩男性。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉傅咸『贈何劭王濟』詩:“吾兄既鳳翔,王子亦龍飛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何劭,傅咸表兄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『此日足可惜贈張籍』詩:“下馬步堤岸,上船拜吾兄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王伯大音釋引洪興祖曰:“公從兄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>或曰,吾兄謂張籍,非也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.同輩男子間的尊稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·韋叡傳』:“此事大,非兄不可。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『奉和虢州劉給事使君詠』序:“劉兄自給事中出刺此州。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致曹靖華』:“至於書,兄盡可編起來,將來我到良友這些地方去問問看。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.古代亦以稱姐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·女部』:“姉,女兄也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉知幾『史通·浮詞』:“俾同氣女兄,摩笄引決。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.喩物之先生而大者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·辯土』:“先生者美米,後生者爲粃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>是故其耨也,長其兄而去其弟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“養大殺小”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
兄②[kuànɡㄎㄨㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』許放切,去漾,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“況”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.滋,更加。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·桑柔』:“不殄心憂,倉兄填兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“兄,滋也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“兄,音況。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>本亦作況。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“況訓賜也,賜人之物則益滋多,故況爲滋也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·非攻下』:“王兄自縱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王念孫『讀書雜志·墨子二』:“兄與況同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>況,益也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言紂益自放縱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲曠遠,廣大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『十六經·立命』:“吾愛地而地不兄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『釋名·釋親屬』:“兄,荒也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>荒,大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.何況。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·大匡』:“雖得天下,吾不生也,兄與我齊國之政也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若等集校引劉績云:“兄,故況字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書『戰國縱橫家書·觸龍見趙太后章』:“人主子也,骨肉之親也,猶不能持無功之尊,不勞之奉,而守金玉之重也,然兄人臣乎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●兄】